برنامه های توسعه جمهوری اسلامی ایران

 هدف این پژوهش  مطالعه و بررسی خط مشی های احراز شده در برنامه های سوم تا پنجم توسعه در زمینه آموزش عالی با تاکید بر تأثیر این خط مشی ها بر عملکرد وزارت علوم،تحقیقات و فناوری،مشخص نمودن نقاط قوت و ضعف برنامه ها،عملکرد وزارت علوم و میزان تحقیق هر یک از خط مشی ها و اهداف مرتبط باهر یک از سه برنامه و در نهایت ارائه الگویی با توجه به تجربیات پیشین برای  فرایند تحقق اجرای خط مشی برنامه های توسعه علم و فناوری برنامه ششم توسعه می باشد.روش این پژوهش «کیفی» با رویکرد «گراندد تئوری»  است. برای جمع آوری داده ها از ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته با10 نفر از متخصصان و متولیان و برنامه ریزان فعال در زمینه آموزش عالی و ساختار دولتی تصمیم گیرنده در باب خط مشی های آموزش عالی و برنامه های توسعه جمهوری اسلامی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با اتخاذ «روش تحلیل تفسیری اشتراوس و کوربین» و انجام فرایند کدگذاری باز و محوری  صورت گرفته و در نتایج تحقیق   بر این نکات تاکید می شود که "کیفیت مداری در آموزش عالی "به عنوان مقوله محوری اجرای خط مشی برنامه های توسعه علم و فناوری بر مبنای شرایط علی " مدیریت راهبردی آموزش عالی" در جامعه محقق می شوند. " توسعه متوازن دروندادها و بروندادهای نظام علم و فناوری " شامل پیامدهای تلاش برای اجرای خط مشی برنامه های توسعه علم و فناوری با در نظر گرفتن "زیرساخت های مالی و انسانی" (به عنوان زمینه الگو) طراحی و تبیین شده و منجر به تحقق پیامدها یا "تحقق خط مشی های علم و فناوری" می شوند.

رویکرد بومی سازی یکی از گفتمان های است که در عرصه پارادایم های جدید توسعه موردتوجه قرارگرفته است، که رویکردی از پایین به بالا و متکی بر مکانیسم درک، پذیرش و جامعه پذیری اطلاعات بومی است. لذا اهمیت نگاه بومی در سیاست گذاری توسعه خیلی مهم و اساسی است. ازاین رو مطالعه حاضر باهدف بررسی میزان بومی سازی در سیاست گذاری توسعه روستایی در ایران در پی پاسخ به سؤال؛ در سیاست گذاری های توسعه روستایی کشور تا چه اندازه به بومی سازی توجه شده، می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای و اسنادی است. تحلیل محتوا در این پژوهش از نوع مضمونی و درواقع واحد تحلیل، مضمون های موجود در متن مواد قانونی، اهداف کلان و خط مشی ها در تحلیل برنامه های اول تا ششم توسعه با تأکید بر نگاه بومی است؛ و نتایج به دست آمده نشان می دهد برنامه اول و دوم توجه به سیاست بومی سازی از جایگاهی برخوردار نیست. در برنامه سوم در رابطه با روستاها می توان رگه هایی از نگاه بومی یافت اما این نگاه چشمگیر نمی باشد. برنامه چهارم، امید به نگاه بومی در سیاست گذاری های توسعه را افزایش داده است در برنامه پنجم نگاه بومی سازی در سیاست گذاری های برنامه توسعه روستایی پررنگ تر بوده و در برنامه ششم توجه به استعدادها و ظرفیت های بومی و محیطی و قابلیت محلی- اقتصادی آن منطقه، با مشارکت نیروهای محلی و آموزش صدهزارنفری از روستاییان و عشایر به عنوان عناصر پیشرو و تسهیلگر درزمینه برنامه ریزی محلی که نشان از توجه به اهمیت بومی سازی در سیاست گذاری برنامه توسعه روستایی دارد.