ورزش تیمی

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر جنسیت و رشته ورزشی بر انگیزش پیشرفت و ترس از شکست در ورزشکاران نخبه بود. 200 ورزشکار با سابقه پنج تا هفت سال فعالیت در رشته های تیمی و انفرادی، ازطریق نمونه گیری هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. پرسش نامه های ورزش گرایی و ارزیابی شکست در عملکرد تکمیل شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره نشان داد که ورزشکاران مرد رقابت طلب تر و تمایل بیشتری به پیروزی دارند؛ درحالی که ورزشکاران زن هدف گراترند. زنان و ورزشکاران تیمی نسبت به مردان و ورزشکاران انفرادی ترس از شکست بیشتری دارند. رشته های تیمی، پیروزی گراتر و رشته های انفرادی، رقابت طلب تر و هدف گراتر هستند. یافته ها تأثیر عوامل مختلف بر انگیزش پیشرفت و ترس از شکست را تأیید کرد و ضرورت به کارگیری مداخلات روان شناسی را به ویژه در زنان و ورزشکاران تیمی درراستای ارتقای انگیزش پیشرفت و کاهش ترس از شکست تبیین می کند.

این پژوهش با هدف مقایسه مدل حکمرانی در فدراسیون های ورزشی رشته های تیمی و انفرادی انجام گرفت. پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی بود و از «رویه کورس» به منظور ساخت پرسشنامه استفاده شد. یازده تن از متخصصان در خصوص روایی محتوایی پرسشنامه با فرم های CVR و CVI اظهارنظر کردند و پایایی آن به روش پایایی اشتراکی تأیید شد. جامعه آماری تحقیق را ذی نفعان 8 فدراسیون فوتبال، والیبال، بسکتبال، هندبال، کشتی، تکواندو، وزنه برداری و جودو تشکیل می داد که از میان آنها 305 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از نرم افزار اس پی اس اس 23 و اسمارت پی ال اس 3 برای تحلیل داده ها استفاده شد. براساس یافته ها، مدل حکمرانی در فدراسیون های ورزشی رشته های تیمی و انفرادی از کیفیت مناسبی برخوردار بود. هرچند ضریب مسیر تأثیر عامل ها بر مفهوم حکمرانی در مدل حکمرانی در فدراسیون های ورزشی رشته های تیمی و انفرادی با هم اختلاف داشت، این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نبود. بنابراین با توجه به شرایط محیطی (اقتصادی، اجتماعی و ...) حاکم بر بدنه فدراسیون ها در کشور ما، به نظر می رسد مدل حکمرانی در فدراسیون ها تفاوت چندانی باهم ندارد.

ویژگی های شخصیتی نقش بسزایی در عملکرد مربیان ورزشی دارند و می توانند بر سبک مربی گری، کیفیت تعامل با ورزشکاران و موفقیت حرفه ای آنان تأثیر بگذارند. با توجه به تفاوت های ماهیتی بین ورزش های گروهی و انفرادی، شناخت ویژگی های شخصیتی مربیان ضروری است. از این رو، هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی مربیان حرفه ای ایران بر اساس مدل پنج عاملی شخصیت در دو حوزه ورزش های گروهی و انفرادی بود. این مطالعه با روش علی-مقایسه ای و به صورت مقطعی (شش ماهه) در سال 1403 انجام شد. نمونه پژوهش شامل 28 مربی حرفه ای (14 مربی ورزش های گروهی و 14 مربی ورزش های انفرادی) شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای ارزیابی ویژگی های شخصیتی، از نسخه کوتاه پرسشنامه نئو (NEO-FFI) استفاده شد. داده ها نیز با آزمون تی مستقل در نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مربیان ورزش های گروهی به طور معناداری از سطح بالاتری برون گرایی، تجربه پذیری، سازگاری و وظیفه شناسی برخوردار بودند. این در حالی است که مربیان ورزش های انفرادی سطح پایین تری از روان رنجوری داشتند (0.05 >p). تفاوت های مشاهده شده بین دو گروه، با محاسبه اندازه اثر کوهن و توان آزمون بالا نیز تأیید شد. از یافته ها می توان استنباط کرد که مربیان حرفه ای ورزش های گروهی برای ایفای نقش مؤثر خود از ویژگی های شخصیتی اجتماعی تر و سازگارتر استفاده می کنند، درحالی که مربیان حرفه ای ورزش های انفرادی، پایداری هیجانی بیشتری از خود نشان می دهند. این نتایج می تواند به عنوان مبنای علمی در فرآیند انتخاب، آموزش و توسعه مهارت های مربیان به کار گرفته شود و منجر به بهبود عملکرد ورزشی ورزشکاران شود