جاذبه ورزشی

هدف از انجام این پژوهش بررسی و اولویت بندی جاذبه های گردشگری ورزشی استان اصفهان از دیدگاه مدیران و کارشناسان حوزه ورزش و گردشگری استان بود. روش تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و براساس نحوه گردآوری داده ها، توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری شامل مدیران ادارات استان در دو حوزه ورزش و گردشگری و روسای هیات های ورزشی استان به عنوان مدیر و اعضای هیات علمی و دانشجویان دکتری و کارشناسی ارشد در دانشگاه های سطح استان به عنوان کارشناس، بودند که تعداد 137 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند (39 کارشناس و مدیر گردشگری و 98 کارشناس و مدیر ورزشی). ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که شامل ویژگی های جمعیت شناختی (11گویه) و جاذبه های گردشگری مقصد، با 24 گویه که روایی صوری و محتوایی آن را تعداد نه نفر از اساتید آگاه و آشنا با جاذبه های گردشگری استان اصفهان تایید و روایی سازه با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی مورد تایید قرار گرفت، اعتبار درونی آن با آلفای کرونباخ سنجیده شد(α=0/84) ، برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون K-S برای تعیین نرمال بودن داده ها، t تک متغیره برای مقایسه وضع موجود با وضع پیش بین و آزمون فریدمن جهت اولویت بندی عوامل استفاده گردید. نتایج نشان داد جاذبه های مقصد شامل جاذبه های غیرورزشی (تاریخی و فرهنگی)، جاذبه های طبیعی– ورزشی و جاذبه های ورزشی (رشته ها و قهرمانان ورزشی) استان اصفهان برای جذب و توسعه گردشگری این استان در حد مطلوبی قرار دارند و در جذب گردشگران ورزشی نقش مثبتی دارند و نتایج آزمون فریدمن برای اولویت بندی جاذبه های گردشگری (ورزشی/غیرورزشی) حاکی از آن بود که، جاذبه های طبیعی- ورزشی در رتبه اول، جاذبه های غیرورزشی (تاریخی و میراث فرهنگی) در رتبه دوم و جاذبه های ورزشی در رتبه سوم اهمیت برای توسعه گردشگری ورزشی و جذب گردشگر قرار دارند. بنابراین لازم است مدیران، برنامه های منسجم تر و گسترده تری برای توسعه گردشگری استان اصفهان به ویژه در حوزه جاذبه های طبیعی-ورزشی برنامه ریزی نمایند.

هدف: شناسایی و اولویت بندی منابع موجود اولین گام در توسعه و مدیریت مقاصد گردشگری ورزشی است. هدف این تحقیق اولویت بندی جاذبه های گردشگری ورزشی در توسعه ی توریسم ورزشی استان های شمالی ایران بود. روش شناسی: بدین منظور 112 آزمودنی (20 متخصص مدیریت ورزشی، 92 نفر از رئیسان، معاونان و کارشناسان دانشگاه ها، ادارات کل تربیت بدنی، میراث فرهنگی و شهرداری سه استان مازندران، گیلان، گلستان به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب و به پرسشنامه محقق ساخته پاسخ دادند. روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه مورد تأیید متخصصان قرار گرفت و در یک مطالعه راهنما ضریب آلفای کرونباخ برابر با 88/0 برای پایایی آن محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کروسکال والیس، یومن ویتنی، تحلیل واریانس و توکی در سطح معنی داری 05/0 α=استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، جاذبه های مربوط به برگزاری مسابقات، ورزش های آبی ، تپه نوردی و طبیعت گردی،کوهنوردی و غارنوردی، گردش در جنگل، آب گرم و طبیعت درمانی، شکار و صید و ورزش های زمستانی به ترتیب از بالاترین اهمیت در توسعه ی گردشگری ورزشی استان های مورد مطالعه برخوردار هستند. نتیجه گیری: با عنایت به یافته های تحقیق ،مسئولان سازمان های مربوطه باید اهمیت بیشتری به برگزاری مسابقات برای جذب بیشتر گردشگران ورزشی بدهند و مدیران بخش ورزشی با همکاری سایر بخش های مربوطه سرمایه گذاری بیشتری برای جاذبه هایی از قبیل ورزش های ساحلی و طبیعت گردی انجام دهند.