مسیرشغلی

در دنیای پیچیده و متحول کنونی که شاهد رقابت های بسیار زیاد جوامع جهت دستیابی به جدیدترین فنآوری ها و منابع در عرصه قدرت و تفوق هستیم، منابع انسانی و بالاخص افراد خلاق، ماجراجو، و صاحبان اندیشه های نو و بدیع به مثابه گرانبهاترین سرمایه های سازمانی بوده که از جایگاه بسیار والا و ارزشمندی برخوردارند. ساختارهای سازمانی جدید به سرعت رو به تغییر نهاده است و نردبانهای ترقی کوتاه و تخت شده است و سازمانها و منابع موجود انسانی شان تحت تأثیر عوامل و تهدیدهای مختلفی قرار گرفته اند که از آن جمله می توان به «فلات شغلی» اشاره نمود که چه بصورت آشکار و چه بصورت پنهان نمایان می شود، واژه فلات در اصل از مباحث زمین شناسی و جغرافیا است و سکون در مسیر حرفه ای و شغلی بیانگر رکود، عدم پیشرفت و کاهش یادگیری است و از طرفی نیز القاء کننده نوعی احساس افسردگی و شکست می باشد. در این مقاله ضمن پیشینه کاوی مقوله فلات شغلی به بررسی ابعاد روانی و نظریات مطرح پرداخته شده و انواع مشهور و مشهود سکون شغلی مورد اشاره قرار گرفته و در نهایت استراتژیهای برون رفت از سکون زدگی نیز ارائه گردیده است که با بهره گیری از آنها می توان منابع انسانی ایستا و دچار وقفه و فلات را به حرکت، فعالیت و انگیزه مجدد جهت دخالت مشارکت جویانه و خلاقانه واداشت .

خلق، تداوم و پیشبرد مسیر شغلی در دنیای امروز نیازمند مهارتهای متفاوت از قبل می باشد. فراسازه سرمایه شخصی کارآفرینی درونی از جمله مهارتهایی است که نه تنها برای کمک به فرد در مسیر شغلی اش مؤثر است بلکه در خود- مدیریتی مسیر شغلی نیز نقش بسزایی ایفا می کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس سرمایه شخصی کارآفرینی درونی و بررسی اعتبار ملاکی همزمان این مقیاس با پرسشنامه دشواری های تصمیم گیری مسیرشغلی (گتی، کرایتز و اسیپو، 1996) و مقیاس خود-کارآمدی تصمیم گیری مسیرشغلی (بتز و تیلور،2000) انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه حضرت معصومه (س) در سال تحصیلی 1398-1399 بودند. از این جامعه تعداد 170 دانشجو داوطلب شرکت بودند که مقیاس در اختیار آنها قرار داده شد. داده ها با استفاده از تحلیل عوامل تأییدی و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شده اند. یافته ها حاکی از تأیید روایی ملاکی سرمایه شخصی کارآفرینی درونی است. سرمایه شخصی، شاخص های روانسنجی، کارآفرینی درونی، مقیاس، مسیرشغلی.نسخه ایرانی

این پژوهش با هدف ارائه یک مدل کیفی برخاسته از تئوری داده بنیاد جهت طراحی الگویی جهت آسیب شناسی پسانوین مسیرشغلی انجام شد. روش نمونه گیری، نمونه گیری گلوله برفی می باشد. در مرحله ابتدایی به تحلیل داده های حاصل از بررسی پیشینه و ادبیات موضوع و همچنین مصاحبه با 19 نفر از متخصصان مشاوره مسیرشغلی آگاه به آسیب های پسانوین مسیرشغلی پرداخته شده است. سپس بر اساس رویکرد داده بنیاد، مدل کیفی آسیب های پسانوین مسیرشغلی طراحی گردید. نتایج نشان داد که آسیب های پسانوین مسیرشغلی شامل سه مقوله اصلی رشدپایدارمسیرشغلی، خود و سناریوهای مسیرشغلی است. مقوله رشد مسیرشغلی پایدار شامل پنج مقوله فرعی سرمایه خودکارآفرینانه،انطباق پذیری مسیرشغلی،سلامتی،شادی و سودمندی است. مقوله اصلی خود شامل مقوله فرعی هویت است. مقوله اصلی سناریوی مسیرشغلی شامل سه مقوله فرعی عاملیت،تأمل بر پروژه زندگی و معنا است. با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که ماهیت آسیب های مسیر شغلی در دنیای پسانوین متفاوت از آسیب های دنیای نوین و حتی سنتی است. توجه به عوامل آسیب زا می تواند باعث پیشگیری از بروز آسیب در مسیرشغلی شود و به هدایت و پیشبرد مسیر شغلی کمک نماید.

هدف: این پژوهش با هدف شناسایی چالش های مسیر شغلی افراد در جستجوی شغل دارای معلولیت بینایی انجام شد. روش: روش پژوهش کیفی و از نوع پژوهش پدیدارشناسی تفسیری بود. جامعه پژوهش حاضر را کلیه معلولان با آسیب بینایی (به طور کامل نابینا) در استان تهران در سال 1403 بودند. نمونه گیری به صورت هدفمند از نوع ملاکی و تا مرز اشباع داده ها و نهایتاً انتخاب 15 شرکت کننده ادامه یافت. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته محقق ساخته بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل مضمون کلایزی استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها منجر به شناسایی 61 مفهوم اولیه، 9 مضمون فرعی و 3 مضمون اصلی شد. مضامین اصلی و فرعی شامل: نقش فرد (سازه های شخصیتی، ترس ها و نقص مهارتی)؛ منزلت اجتماعی (جو منفی جامعه، کمبودهای آموزشی، محدودیت های شغلی و روابط آزاردهنده) و نقش خانواده (تعاملات سوگیرانه خانواده و عدم تمایزیافتگی) بود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد با توجه به شرایط منحصربه فردی که نابینایان دارند توجه به مسائل فردی و مسائل پیرامونی از جمله جامعه و خانواده در مسیر شغلی آن ها بسیار حائز اهمیت باشد. پیشنهاد میشود در بستر جامعه فعلی برنامه های آموزشی مهارت محور و مشاوره ای لازم جهت انتخاب و ثبات شغلی این گروه از افراد انجام شود.

هدف: پژوهش حاضر با شناسایی عوامل موثر بر موفقیت استراتژی های ارتقاء مسیرشغلی انجام پذیرفته است. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث نحوه گردآوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش خبرگان هستند که از میان آن ها 20 نفر به عنوان اعضای نمونه با روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس اصل اشباع نظری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده در بخش کیفی پژوهش، مصاحبه و در بخش کمی پرسشنامه است. روایی و پایایی مصاحبه پژوهش با استفاده از روش روایی محتوایی و روایی نظری و پایایی درون کدگذار میان کدگذار تایید شد. همچنین روایی و پایایی پرسشنامه پژوهش با روایی محتوایی و بازآزمون سنجیده شد. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از رویکرد تحلیل محتوا و روش کدگذاری با بهره گیری از نرم افزار مکس کیو دی ای و در بخش کمی از روش نقشه شناخت فازی استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش مشتمل بر شناسایی عوامل موثر بر موفقیت استراتژی های ارتقاء مسیرشغلی می باشد. نتیجه گیری: نشان می دهد که مهمترین عوامل موثر بر موفقیت استراتژی های ارتقاء مسیرشغلی، برنامه ریزی و هدایت حرفه ای فرد برای دستیابی به اهداف شغلی، توانایی سازگاری با تغییرات و چالش های جدید، داشتن تجربه و مهارت های تخصصی، هماهنگی ارزش های شخصی با ارزش های سازمانی و استفاده از مشاوره و منتورینگ، می باشند.