شهر فعال

 شهرهای فعال، یک منبع سرمایه گذاری در توسعه هرچه بیشتر سرمایه های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و انسانی هستند. اثر این شهرها بر ابعاد زندگی شهری بسیار ملموس است و به آسانی نمی توانند نادیده گرفته شوند. مسئله مهمی که در شهر فعال مشاهده می شود، توجه به گروه های سنی مختلف و نیاز به بررسی همه جانبه عواملی است که چه مستقیم و چه غیرمستقیم نقش ایفا می کنند. هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل شهر دوستدار فعالیت بدنی بود. پژوهش حاضر ازنوع کیفی و با رویکرد نظریی داده بنیاد (ساختگرا) بود. در این مطالعه، از دو منبع اطلاعات برای جمع آوری داده ها استفاده شده است: 1- مصاحبه با هفت نفر از نخبگانی که درزمینه شهر فعال پژوهش هایی را انجام داده اند؛ اعم از مدیرانی که درزمینه ورزش همگانی سابقه داشتند و برخی از مدیران ورزش شهرداری تهران؛ 2- کدگذاری 12 مورد از مقالات معتبر درزمینه شهر فعال. پس از پایان یافتن مرحله کدگذاری طی سه مرحله، 534 کد باز با تکرار از دو مرحله کدگذاری مقالات و مصاحبه ها (286 کد باز از مقالات و 248 کدباز از مصاحبه ها) به دست آمدند. پس از بررسی دقیق مدل شهر فعال تافیسا و تقسیم بندی مدل های زیست شناختی در چهار سطح کلی، هم جواری کدهای باز و رجوع به مقالاتی که در این زمینه منتشرشده بودند، تقسیم بندی کدهای باز در سه لایه کلی و یک محور انجام شد. درنهایت، یک مدل بومی برای تبدیل شهر تهران به شهر دوستدار فعالیت بدنی به دست آمد که برای دستیابی به شهر فعال، جوامع فعال و شهروندان فعال، این مدل راهکارهایی را پیش روی مدیران قرار می دهد.

شهرهای فعال، یک منبع سرمایه گذاری در توسعه هرچه بیشتر سرمایه های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و انسانی هستند.. این پژوهش با بهره گیری ازروش نظریه داده بنیاد به دنبال تدوین مدل پارادایمی تحقق شهرهای فعال و دوستدار ورزش با تاکید بر سیاستگذاری باز مدیریت شهری بر اساس مدل استراوس و کوربین است گردآوری اطلاعات در بخش کیفی از طریق مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه های نیمه ساختارمند بود. نمونه آماری ب ه تعداد قابل کفایت بر مبنای اشباع نظری (به تعداد 22 نفر) که به روش گلوله برفی نظرخواهی گردیدکه داده خام 1290، کدگذاری 324 باز و کدگذاری انتخابی بدست آمد در بخشی دیگر پرسشنامه تهیه شده از مقوله های از طریق روش دلفی درسه مرحله به خبرگان داده شد.نتایج نشان داد تفاوت انحراف معیارهای دور دوم و سوم کمتر از 1 بدست امده که می توان به این نتیجه رسید که این مقوله ها تاییدوبه عنوان شاخص های نهایی تحقیق پذیرفته شدند و مدل پارادایمی نهایی ترسیم شد. به طور کلی با توجه به موقعیت کنونی کشور و فقدان انگیزه کافی برای تحقق شهر فعال پیشنهاد می شود، که مدیریت شهری باید در راستای انعطاف پذیری خود تلاش بیشتری کند و سیستم یاز را گسترش دهد ایجاد فضای غیر رسمی در حین رعایت رسمیت،وحدت رویه،سلسه مرانب پایین، قوانین تسهیل کننده،شفافیت پاسخگویی،رسانه اجتماعی،فضای مشارکت،و تمرکز بر ایجاد شهر های فعال می تواند باعث عدالت اجتماعی در جامعه شود و فضارا برای توسعه مشارکت نهادها و سازمان های عمومی و مردمی جهت توسعه ورزش همگانی ایجاد کند.