مسافران

کاروان سراها بناهایی اند که جهت اسکان موقت و استراحت کاروانیان در مسیر راه ها ایجاد شده و تحت تاثیر تحولات اخیر در عرصه حمل و نقل و ارتباطات، کارایی خود را از دست داده و به ویرانه هایی بدل شده اند. پیشینه وجود این بناهای امن در ایران به زمان های دور برمی گردد و حتی بنا به اظهارنظرهای مورخان می توان ایران را خاستگاه اینگونه از بنا به حساب آورد. طرح و نقشه کاروانسراها در طی قرون متمادی دست خوش تغییرات چندانی نشده اند و اساس آنها شامل ایجاد باربندها و فضاهای اطاق مانندی است که پیرامون حیاط وسط ساخته شده و تنها یک ورودی دارند. کاروان سراها را می توان حاصل اندیشه ایرانیان باستان و از این رو، تبلوری از بخشی از فرهنگ این مرز و بوم دانست...

در سال های اخیر محوطه های هخامنشی ناحیه برازجان توجه زیادی را به خود جلب کرده است و شناسایی آن ها با تموکان ایلامی/تائوسی یونانی مورد اقبال قرار گرفته است. با این حال جدای از جذابیت معماری این محوطه ها، موقعیت آن ها در امتداد مسیری که بعدها به گذرگاه مهمی برای پیوند خلیج فارس به فلات ایران تبدیل شد، قابل توجه است. اگر بین سواحل خلیج فارس به شیراز و یا پایتخت های پیشین هخامنشی (پاسارگاد و تخت جمشید) سفر کنید، برازجان اولین مرحله برای مسافرانی است که در این مسیر حرکت می کنند. این پژوهش برخی از جنبه های ترابری سفر بین برازجان و ارتفاعات و همچنین تغییرات اقلیمی را که مسافران در بیشتر ایام سال تجربه می کنند بررسی می کند. دشواری های پیمایش مسیر با گزیده هایی از روایت های مسافران قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم م، نشان داده شده است. مزایای شروع یا پایان سفر در شیف، برخلاف بوشهر با ذکر نمونه های متعدد موردبحث قرار گرفته است. همچنین اهمیت قاطرها به عنوان حیوانات بارکش درطول مسیر موردتأکید قرار گرفته و درنهایت، پیامدهای شواهد ارائه شده برای زمینه روبه رشد مطالعات عینی موردتأکید قرار می گیرد.

اهداف: مطالعه حاضر با هدف تحلیل عواملی انجام شده است که بر انتخاب وسیله نقلیه توسط مسافران برای رفت وآمد روزانه به محل کار تأثیر می گذارند. روش شناسی: برای دستیابی به این هدف، یک پیمایش میدانی در شهر مرادآباد در میان مسافران انجام شده است تا داده ها با استفاده از پرسشنامه ساختاریافته در ماه آوریل-مه ۲۰۱۷ و با روش نمونه گیری تصادفی ساده جمع آوری شود. داده های به دست آمده از طریق این پیمایش با روش درصد ساده تحلیل شده اند. حمل ونقل عمومی، وسایل نقلیه شخصی و شیوه های غیرموتوری به عنوان متغیر وابسته و سن، تحصیلات، درآمد ماهانه، اندازه خانوار، وضعیت سکونت و فاصله به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شده اند. نتایج: نتایج به وضوح نشان می دهد که انتخاب شیوه های حمل ونقل با تغییرات در شرایط اجتماعی-اقتصادی مسافران متفاوت است. همچنین مشخص شده است که مسافرانی که از نظر تحصیلات، درآمد ماهانه و اندازه خانوار در وضعیت اجتماعی-اقتصادی بهتری قرار دارند، احتمال بیشتری دارد که با وسایل حمل ونقل شخصی رفت وآمد کنند، درحالی که مسافرانی که وضعیت اجتماعی-اقتصادی ضعیفی دارند بیشتر به وسایل نقلیه عمومی و غیرموتوری متکی هستند. نتیجه گیری: این مطالعه مبنایی را برای درک بهتر اینکه کدام ویژگی ها در انتخاب وسیله سفر به محل کار مؤثرتر هستند، ارائه می دهد. علاوه بر این، شیوه های رفت وآمد موردبحث از نظر وسایل نقلیه عمومی، شخصی و غیرموتوری مورداستفاده مسافران بر اساس ویژگی های جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی آن ها می تواند به تدوین سیاست های حمل ونقل مؤثر و موفق کمک کند.