بیمه گری

استاندارد مدیریت ریسک بنگاه های اقتصادی ای.ام.بست تأیید می کند که ERM به عنوان یک ابزار اصلی باعث می شود بیمه گران ریسک، سرمایه و تصمیمات استراتژیکی شان را به طور مؤثر مدیریت کنند. پس از دوره تکوین، ERM بخشی از مدیریت شرکت های بیمه شده است. روش های سنتی مدیریت ریسک، پایه اصلی ERM محسوب می شوند؛ اما درحال حاضر نگرش و اقدامات وسیع تری، مورد نیاز است. ای.ام.بست (بست) در گزارش اخیر نظر خود را در رابطه با اقدامات ERM بیمه گران اعلام کرد. بست خاطرنشان کرد که تغییرات مدیریت ریسک باتوجه به همگرایی مؤسسه قانون گذاری، رده بندی و دیدگاه های اقتصادی در مورد کفایت سرمایه رو به افزایش است. براین اساس، بست موضع خود را در مورد شرایط لازم ERM بیمه گران محکم تر و در گزارش پیشین خود تجدیدنظر کرده است تا این دیدگاه جهانی را که پیشرفت های توانگریII در اروپا میزان رقابت همه بیمه گران مستقر در آمریکا را افزایش می دهد، منعکس نماید. در حقیقت، قانون گذاران در همه جا به سوی رژیم هایی قانونمندتر و پویاتر پیش میروند که تأکید بیشتری بر مدیریت ریسک، کنترل و نظارت کامل، مدل سازی و شفافیت سرمایه داخلی دارد.

ما باید یک سیستم مدیریت دانش -که با سطح ملی، بین المللی و اتحادیه اروپا سازگار است- را به عنوان زبانی مشترک به منظور تقسیم و به اشتراکگذاشتن بهترین روش ها و تجارب مفید و شیوه های جدید در سیستم مدیریت بحران توسعه دهیم. گرایش های دانش مدیریت ریسک، مکانیزم ها و تکنیک های انتقال ریسک میتواند با استفاده از تکنولوژی های آموزش مجازی در دسترس قرار گیرد. مراحل این عملیات عبارت اند از: انتخاب ساختارهای دانشی مناسب، توسعه مفاد درست و استفاده از همکاری شرکا، مؤسسات و متخصصان برای شرکت در کار. این مقاله تجربیات مجارستانی ها را در مدیریت ریسک و تحصیلات بیمه ارائه می دهد. آنها از طریق یک سیستم جامع مدیریت ریسک بحران و با ابزار آموزشی، داده ها و اطلاعات بیمه گر را به اطلاعات مورد نیاز دولت های محلی متصل میسازند.

صنعت بیمه که یکی از بخش های خدمت رسان به کلیه بخش های اقتصادی و مردم است، نقش مهمی در توسعه اقتصادی و ایجاد امنیت و رفاه کشور دارد. «قانون تأسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری »، اصلی ترین چارچوب قانونی حاکم بر فعالیت صنعت بیمه کشور و نهاد ناظر آن است. با توجه به گذشت بیش از نیم قرن از تصویب این قانون و الزامات جدیدی که هم از محیط درونی و هم فضای بین المللی بر صنعت بیمه تحمیل می شود، بازنگری در این قانون ضروری می نماید. هدف تحقیق، بازبینی قانون تأسیس بیمه مرکزی و بیمه گری برای شناسایی راهکارهای اداره صنعت بیمه در بعد قوانین و مقررات است. بر این اساس، نسبت به شناسایی خلأها و زمینه های نیازمند اصلاح قوانین اصلی صنعت بیمه اقدام شده و پس از آن، اصلاحات پیشنهادی از طریق انجام مصاحبه با خبرگان و در ادامه پیمایشی وسیع تر در سطح صنعت بیمه ارائه شده است. روش پژوهش از نوع آمیخته است. ابزار گردآوری داده در بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق است. همچنین ابزار بخش کمّی، پرسشنامه محقق ساخته است. در انتها با تحلیل یافته ها، پیشنهادهایی برای رفع خلأها و چالش های مذکور و ارتقای بستر حقوقی حاکم بر صنعت بیمه ارائه می شود. استفاده از ظرفیت نهادهای تخصصی موجود در صنعت بیمه نظیر شورای عالی بیمه و افزایش استقلال نهاد ناظر صنعت بیمه با توجه به تخصصی بودن امر بیمه از جمله مهم ترین نتایج و راهکارهای پیشنهادی این تحقیق محسوب می شوند.