Les facteurs destructifs à travers Sommeil d’hiver de Goli Taraghi (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
Selon Julia Kristeva, post-structuraliste, psychanalyste et écrivaine française d'origine bulgare, l’abjection est l'une des étapes majeures du processus de subjectivité. L’abject, considéré comme «Autre» pour le «Moi» est une menace constante contre laquelle il faut que le sujet se protège et se purifie. De manière similaire, dans Sommeil d’hiver, le reflet du regard amer de son auteure Goli Taraghi, l’abject se traduit par l’atmosphère vague et triste qui, se référant plus que jamais à la présence d’une mort inévitable, trouve sa manifestation dans le froid d’hiver, la nuit, l’obscurité, le silence, la maladie, l’insomnie, la vieillesse, la solitude, le désordre et la souillure. Une panique constante envahit l’histoire. La récurrence de certains éléments, y compris la présence perpétuelle d’une force invisible, mais agressive et inhumaine, nous pousse à relever l’abject kristevaïen dans ce roman. Pour mieux saisir la notion de l’abject kristevaïen, nous avons d’abord essayé de traiter cette notion, puis, nous nous sommes focalisés sur le lexique de Goli Taraghi. Nous avons également identifié différents moyens de repoussement de ce qui perturbe l'identité, pour une analyse efficace des facteurs destructifs. Notre objectif était de montrer comment à travers le Sommeil d’hiver, Taraghi s’est mise en face des éléments qui menacent l’identité de l’être humain et comment elle a mené l'individu vers une unification avec son propre «Moi».عوامل مخرب در خواب زمستانی اثر گلی ترقی
به گفته ژولیا کریستوا، پسا ساختارگرا، روانکاو و نویسنده فرانسوی بلغاری تبار، آلوده انگاری از مراحل اساسی فرایند سوبژکتیویته است. امر آلوده که برای من، دیگری محسوب می شود، تهدیدی دائمی است که سوژه باید در برابر آن از خود محافظت کرده و خود را تطهیر کند. به شیوه ای مشابه در خواب زمستانی، انعکاس نگاه تلخ نویسنده اش، گلی ترقی، امر آلوده توسط فضای مبهم و غم انگیزی معنا میابد که بیش از هر زمان به حضور مرگی غیر قابل اجتناب اشاره داشته، و نمود خود را در سرمای زمستان، شب، تاریکی، سکوت، بیماری، بی خوابی، پیری، تنهایی، بی نظمی و آلودگی باز میابد. وحشتی دائمی در داستان موج میزند. تناوب برخی عناصر از جمله حضور همیشگی نیرویی نامرئی، اما متهاجم و غیر انسانی، انگیزه واکاوی آلوده کریستوا در این رمان را در ما ایجاد می کند. به منظور درک بهینه مفهوم آلوده ژولیا کریستوا، در ابتدا سعی داشتیم که به این مفهوم پرداخته و سپس بر روی واژگان گلی ترقی تمرکز کنیم، همچنین به معرفی روش های مختلف طرد هر آنچه هویت را مختل می کند بپردازیم تا تحلیل مفیدی از فاکتورهای مخرب ارائه دهیم. هدف ما در این مقاله این بود که نشان دهیم چگونه گلی ترقی از خلال رمانش به مبارزه با عناصری که هویت بشر را تهدید می کنند می پردازد و چگونه بشر را به سمت وحدتی درونی با خود رهنمون می شود.
تبلیغات
