بررسی و تحلیل فی حقیقة العشق (مونس العشاق) سهروردی بر اساس رمزگان پنج گانه رولان بارت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رساله فی حقیقه العشق(مونس العشّاق) سهروردی(587 – 549 ه.ق.) ضمن اشاره به جلوه های عرفانی عشق و حالات آن در دو داستان خلقت آدم و یوسف پیامبر به دلیل اشتمال بر رمز و راز و تفسیرپذیری، امکان تحلیل و خوانش را با محور رمزگان پنج گانه رولان بارت که یک مدل تحلیلیِ روشمند و خلاقانه روایات و داستان هاست، فراهم می آورد. بارت هر متنی را زایا، پویا و دارای تکثّر معنایی می داند و معتقد است که از رهگذر زایایی و سیّال بودن متن، متون از یکدیگر متمایز می گردند. سهروردی ضمن بیان راز آفرینش حُسن و عشق و حُزن به شیوه نوافلاطونی و بهره گیری از اندیشه مغانی و لطایف قرآنی به جایگاه آن ها در جهان شناسی و معرفت شناسی اشراقی می پردازد. و عرفایی چون غزالی و بقلی شیرازی حُسن و عشق و حُزن را از ارکان اصلی سیر و سلوک دانسته، عشق را حاصل تجلّی حُسن و حُزن را حاصل خوف می دانند. این مقاله به روش تحلیلی توصیفی به بررسی صداهای پنهان رساله فی حقیقه العشق سهروردی می پردازد و ابعادی از رمزگان را بر خواننده آشکار می سازد. رساله مذکور با توجه به گستردگی رمز و نماد، از نوع متون نوشتنی(باز) است و خواننده در آن منفعل نیست؛ بلکه با به کارگیری خلاقیت خود هر چه در صدد تثبیت معناست، روش ابداعی خود را به کار می گیرد. پیشنهاد بارت برای این نوع خوانش، ابداع روشی است که متن از آن طریق فراپاشیده و افشانده می شود و خواننده به عنوان تولید کننده متن حضور دارد.Review and analysis of Suhrawardi's Fi Haqiqah al-Ashq based on Roland Barthes' Five Codes
Sohrevardi’s (1154-1191 CE) Resāla fi ḥaqīqat al-ʿishq while the mystical manifestations of love and its states in the two stories of the creation of Adam and Joseph, provides an opportunity for analysis and interpretation through Roland Barthes’s five-code system. The stories’ inherent symbolism and amenability to interpretation make this analytical framework a methodologically sound and creative approach. Barthes considers every text to be generative, dynamic,, believing that texts are distinguished from each other through fluid nature. Sohrevardi, while explaining the secrets of the creation of beauty, love, and sorrow in a Neoplatonic style, and drawing upon Magian thought and Quranic subtleties, addresses their place within an Illuminationist cosmology and epistemology. Mystics like Ghazali and Baqli Shirazi consider beauty, love, and sorrow as essential pillars of the spiritual journey, seeing love as the result of the manifestation of beauty and sorrow as a result of fear. This article employs a descriptive-analytical method to investigate the hidden voices within Sohrevardi’s Resāla fi ḥaqīqat al-ʿishq, revealing aspects of its codes to the reader. Given its vast use of symbols and allegories, the Resāla is of the type of writable (or open) texts where the reader is not passive. Rather, they use their creativity, and in each attempt to fix a meaning, they employ their own innovative method. Barthes’s suggestion for this type of reading is the creation of a method through which the text is fragmented and scattered, and the reader is present as a producer of the text.
تبلیغات
