بازخوانی مداخله نظامی ناتو در لیبی از منظر نظریه مسئولیت حمایت
آرشیو
چکیده
نظریه مسئولیت حمایت در سال 2005 در سند خروجی اجلاس سران سازمان ملل مورد تأیید قرار گرفت و در سال 2011 در قالب قطعنامه 1973 شورای امنیت مبنی مداخله نظامی در لیبی صادر شد. نظریه مسئولیت، حمایت حاکی از تعهد جامعه بین المللی به پایان دادن به بدترین اشکال خشونت و جنایت در بحران های انسانی و مخاصمات مسلحانه داخلی است. این مقاله با استفاده از روش کیفی تحلیل محتوا ضمن پرداختن به مداخله نظامی ناتو در لیبی در سال 2011 که منجر به حملات هوایی، ایجاد منطقه پرواز ممنوع و نهایتاً تغییر رژیم معمر قذافی شد، به نقد کاربست آن در لیبی می پردازد. مقاله در پاسخ به پرسش اصلی مبنی بر قانونی بودن مداخله نظامی ناتو در لیبی بر آن است که نشان دهد مداخله ناتو فاقد وجاهت قانونی و فراتر از مجوز شورای امنیت برای اعمال نظریه مسئولیت حمایت بوده است. یافته های مقاله نشان می دهد که هرچند نظریه سعی دارد شکاف بین تعهدات سابق دولت های عضو سازمان ملل تحت حقوق بشردوستانه بین المللی و حقوق بشر را با این واقعیت پر کند که جمعیت انسانی که با خطر نسل کشی، جنایت علیه بشریت، پاک سازی قومی و جنایت علیه بشریت مواجه است باید مورد حمایت قرار بگیرد، اما فرانسه، ایالات متحده و ناتو از قطعنامه 1973 در جهت اهداف سیاسی نظامی خود بهره برداری کرده اند و باعث توقف توسعه نظریه و بدبینی جامعه بین المللی نسبت به اهداف و نیات قدرت های جهانی در کاربرد نظریه و درنتیجه طرح رویکرد جدید مسئولیت حین حمایت شده اند.Rereading the military intervention of NATO in Libya
The theory of the responsibility to protect was approved in 2005 in the output document of the United Nations Summit (A/RES/60/1) and in 2011, it was included in the Security Council Resolution 1973 regarding military intervention in Libya. The theory of the responsibility to protect implies the commitment of the international community to end the worst forms of violence and crime in humanitarian crises and internal armed conflicts. This article by using the qualitative method and document-library sources, books, articles and reports and internet notes, dealing with NATO's military intervention in Libya in 2011, which led to airstrikes, the creation of a no-fly zone, and ultimately the change of Muammar Gaddafi's regime, criticizes its application in Libya.The findings of the article show that although the theory tries to fill the gap between the former obligations of UN member states under international humanitarian law and human rights with this reality that the human population facing the threat of genocide, crimes against humanity, ethnic cleansing and crimes against humanity must be supported, France, the United States and NATO have exploited the 1973 resolution for their political-military goals and have caused the stoppage of the development of the theory and the skepticism of the international community towards the goals and intentions of the world powers in the application of the theory and as a result of the design of the new approach of responsibility during support.
Libya,responsibility for support,responsibility during support,United Nations Security Council,Humanitarian intervention,
تبلیغات
