شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر بر تاب آوری شهری با رویکرد ماتریس خودتعاملی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با توجه به اینکه مخاطرات طبیعی باعث ایجاد اختلالات اجتماعی و اقتصادی، فرهنگی، کالبدی و عملکردی شدید در شهرها می شود، ارتقای تاب آوری شهری به عنوان یک قابلیت، نه تنها به حفظ عملکرد اولیه شهرها کمک می کند، بلکه منجر به بهبود و شکوفایی شهرها پس از وقوع مخاطرات می شود. هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر در تاب آوری شهری است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و دارای ماهیت تفسیری و تحلیلی و از لحاظ روش در گروه پژوهش های کیفی و کمی قرار دارد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل های گراند تئوری، دلفی و در نهایت از ماتریس خودتعاملی (SSIM) استفاده شده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر نیز شامل متخصصان و نخبگان در حوزه برنامه ریزی شهری به طور عام و به طور خاص مدیریت شهری است. به منظور گردآوری جامعه نمونه از روش نمونه گیری هدفمند صورت گرفت، که در نهایت تعداد (30) نفر به عنوان جامعه نمونه انتخاب شد.در پژوهش مقولاتی از جمله اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی، به عنوان عوامل مؤثر در تاب آوری شهری شناسایی شدند، که در ادامه نیز با استفاده از روش دلفی در دو مرحله نظر سنجی؛ موافقت خبرگان در رابطه با عوامل مطرح شده اعلام شد. سپس نتایج ماتریس خود تعاملی نشان داد، عامل اقتصادی بر سایر عوامل دیگر تأثیر دارد. عامل کالبدی، که مهم ترین عامل در تاب آوری شهری است ، متاثر از سایر عوامل است و به خودی خود تأثیری بر عامل دیگری نمی گذاردIdentifying and Analyzing Factors Affecting Urban Resilience Using the Self-Interaction Matrix Approach
Since natural hazards cause severe social, economic, cultural, physical, and functional disruptions in cities, promoting urban resilience not only helps maintain the initial performance of cities, but also leads to their improvement and prosperity after the occurrence of hazards. The aim of the present study is to identify the factors affecting urban resilience. The research method is applied in terms of purpose, interpretive and analytical in nature, and qualitative and quantitative in terms of method. Grand Theory, Delphi, and finally Self-Interaction Matrix (SSIM) models were used to analyze the data. The statistical population in the present study includes experts and elites in the field of urban planning in general and urban management in particular. Purposive sampling was used to collect data, and finally (30) people were selected as a sample. In the present study, categories including economic, social, cultural, and physical were identified as effective factors in urban resilience. Then, using the Delphi method in two stages of the survey; the experts' agreement was announced regarding the factors raised. The results of the self-interaction matrix showed that the economic factor has an effect on other factors. The physical factor, which is the most important factor in urban resilience, is affected by other factors and does not have an effect on another factor by itself.
تبلیغات
