از زیبا رویی تا خداجویی/قصه حضرت یوسف(ع) به روایت نظم
آرشیو
چکیده
متن
چه لبخـندی زدی دیشـب تو در خـواب چـه زیبا چهره ات شد مثـل مهتـاب
تـــو دیــدی مــاه و مــهـتـاب و ســتـاره و خـورشیدی که آمـد شب دوبــاره
هــمــه مــهــــمــان رویای تـــو بــــودنـد چـه زیبا بر تـو سجـده می‌نـمودند
به خود گفتی:خدایا این چه خوابی است و ایـن مـاه و ستـاره معنی‌اش چیست
سـپیـده ســر زد و خـورشید خندیـد نــگاهـت یــک نــگــاه مــهربــان دیــد
خــدای عـلــم و دانــش رو بــه رو بـود که در هـر مشکلی صـد چاره بنمود
به تو گفت ای پسر خواب تو زیباست چراغی بین چشمان تـو پیداست
بــود ایــنــده ات مـــانـنـــد خــورشیـد که از نـورش همـه دنیـا درخـشیـد
منـم خورشید و مادر همـچو مـاه اسـت وجایت بی‌گمان بر تخـت شاه است
خـــدایـــت می دهـــد تـعبیــر رویــا دگـــرگــون می‌کـنی اوضــاع دنیا
رســولی در جــهــان بــر می‌گـزیـــنـد تــو را بـر مـردمــان بــر می‌گـزیـند
حــکومت می‌کـنی بــر سـرزمیــن‌هــا از ایــن نــزدیــک‌هـا تآخــریـــن‌هـا
بــــرادرهــا بـــه دورت چـــون ســتـاره بــه دور چـهــره ات ای مــاه پــــاره
مــگـو امـا تـو خـوابــت را بـه آنـهـا حسـادت می زند آتـش به جـانـهـا
تـوی خـوابـت اگر چـه بـا تـو بـودنـد عـزیـز مــن ولی آنـها حــسـودنــد
بــرادرهــا بــه دور هــم نـشـسـتـنـد و فـکــری کـرده و یـک عهـد بستند
یـکی گـفـت ایـن کـه یوسـف نـام دارد هــمیــشــه زنــدگی بـــرکــام دارد
پـــدر او را هــمیـشــه دوســت دارد چــو گـل بـر دیــدگـانـش می‌گـذارد
نـمی‌دانــد کـه مــا بـرتـر از اوئیـم اگـر جنـگی شــود مــا جنـگجـوئیم
هـمیـشـه نـزد بـابـامـان عـزیـز اسـت ولی در چشـم مـا یـک خار تیـز اسـت
اگــر خــالی شــد ایـن خـانـهاز او پــدر بــر مــا جــوانــها می‌کــنـد رو
هـمـانـــا چــاره مــــا کشـتن اوســت جـدا کـردن ســرش را از تــن اوســـت
یـکی گـفـتـا کـه قـتـل او روا نیــست و این شایسـتـه مـانـنـد مـا نیـست
رهـــا ســـازیـــد او را در بیـــابــان شــود از دیـــده بــابــاش پـــنـهـان
شــمـا مـــردان خــوبو بــا صـفـــائیـد ســپـس از کـــارتــان تــوبـــه نــمائید
گذشت آن شـب، و روز روشــن آمـد و خــورشیـدی بــه کی و بــرزن آمــد
در آن شـب لـحظـه ای راحــت نـخـفـتـند و فـــردا بـــا پـــدر ایـــن گــونـه گــفتـند
پـدر جـان عــازم دشـتیـم و صـحـرا بــرادر را تـو هـم بــفـرسـت بــا مـا
بـه تـفـریـح و بـه گـردش شـاد گـردد دلــش از غـــصــه‌هــا آزاد گــــردد
پــدر گفــت:از دل صــحـرا و ایــن دشــت چه دل هایی که می دانم که خون گشت
عـزیـزانــم خـطـرها در کـمیـن اســت و یوسف کوچک است و نازنین است
اگـر گـرگی کنــد حمـله بـه یـوسـف شــب و روزم شــود آه و تـاســف
بــرادرهــا ولی گــفــتــنـــد بـــابــا ندیـده هیچ کـس گـرگی در اینــجا
پـدرجـان مــا هــمــه دلـســوز اوئیـم چـگونه حـرف دل بـا تــو بـگـوئیــم
اگــر گــرگی بیایـد مـــا کــجـائیــم مـگر نسبـت به یوسـف بی‌وفائیـم
نـگاهی کــن فقـط یـک لحـظه بــابا بــه بـــازوهای پــرزور و تـــوانــا
بـبیـن تـا قــدرتی در بـازوانهـسـت شود گـرگ بیابـان گربــه‌ای پسـت
تـو اطمینان بـکـن یـک بـار بـر مـا سپس هرچه تو می خواهی بفرما
اگـر یـک مــو شـود از یوسـفـت کـــم تـپـــد قـــلــب بــرادرهـاش از غــم
پـدر بـا اشـک و آه و غـصـه و غـــم وداعی کـرد بـا یوسـف در آندم
ادامه دارد
تـــو دیــدی مــاه و مــهـتـاب و ســتـاره و خـورشیدی که آمـد شب دوبــاره
هــمــه مــهــــمــان رویای تـــو بــــودنـد چـه زیبا بر تـو سجـده می‌نـمودند
به خود گفتی:خدایا این چه خوابی است و ایـن مـاه و ستـاره معنی‌اش چیست
سـپیـده ســر زد و خـورشید خندیـد نــگاهـت یــک نــگــاه مــهربــان دیــد
خــدای عـلــم و دانــش رو بــه رو بـود که در هـر مشکلی صـد چاره بنمود
به تو گفت ای پسر خواب تو زیباست چراغی بین چشمان تـو پیداست
بــود ایــنــده ات مـــانـنـــد خــورشیـد که از نـورش همـه دنیـا درخـشیـد
منـم خورشید و مادر همـچو مـاه اسـت وجایت بی‌گمان بر تخـت شاه است
خـــدایـــت می دهـــد تـعبیــر رویــا دگـــرگــون می‌کـنی اوضــاع دنیا
رســولی در جــهــان بــر می‌گـزیـــنـد تــو را بـر مـردمــان بــر می‌گـزیـند
حــکومت می‌کـنی بــر سـرزمیــن‌هــا از ایــن نــزدیــک‌هـا تآخــریـــن‌هـا
بــــرادرهــا بـــه دورت چـــون ســتـاره بــه دور چـهــره ات ای مــاه پــــاره
مــگـو امـا تـو خـوابــت را بـه آنـهـا حسـادت می زند آتـش به جـانـهـا
تـوی خـوابـت اگر چـه بـا تـو بـودنـد عـزیـز مــن ولی آنـها حــسـودنــد
بــرادرهــا بــه دور هــم نـشـسـتـنـد و فـکــری کـرده و یـک عهـد بستند
یـکی گـفـت ایـن کـه یوسـف نـام دارد هــمیــشــه زنــدگی بـــرکــام دارد
پـــدر او را هــمیـشــه دوســت دارد چــو گـل بـر دیــدگـانـش می‌گـذارد
نـمی‌دانــد کـه مــا بـرتـر از اوئیـم اگـر جنـگی شــود مــا جنـگجـوئیم
هـمیـشـه نـزد بـابـامـان عـزیـز اسـت ولی در چشـم مـا یـک خار تیـز اسـت
اگــر خــالی شــد ایـن خـانـهاز او پــدر بــر مــا جــوانــها می‌کــنـد رو
هـمـانـــا چــاره مــــا کشـتن اوســت جـدا کـردن ســرش را از تــن اوســـت
یـکی گـفـتـا کـه قـتـل او روا نیــست و این شایسـتـه مـانـنـد مـا نیـست
رهـــا ســـازیـــد او را در بیـــابــان شــود از دیـــده بــابــاش پـــنـهـان
شــمـا مـــردان خــوبو بــا صـفـــائیـد ســپـس از کـــارتــان تــوبـــه نــمائید
گذشت آن شـب، و روز روشــن آمـد و خــورشیـدی بــه کی و بــرزن آمــد
در آن شـب لـحظـه ای راحــت نـخـفـتـند و فـــردا بـــا پـــدر ایـــن گــونـه گــفتـند
پـدر جـان عــازم دشـتیـم و صـحـرا بــرادر را تـو هـم بــفـرسـت بــا مـا
بـه تـفـریـح و بـه گـردش شـاد گـردد دلــش از غـــصــه‌هــا آزاد گــــردد
پــدر گفــت:از دل صــحـرا و ایــن دشــت چه دل هایی که می دانم که خون گشت
عـزیـزانــم خـطـرها در کـمیـن اســت و یوسف کوچک است و نازنین است
اگـر گـرگی کنــد حمـله بـه یـوسـف شــب و روزم شــود آه و تـاســف
بــرادرهــا ولی گــفــتــنـــد بـــابــا ندیـده هیچ کـس گـرگی در اینــجا
پـدرجـان مــا هــمــه دلـســوز اوئیـم چـگونه حـرف دل بـا تــو بـگـوئیــم
اگــر گــرگی بیایـد مـــا کــجـائیــم مـگر نسبـت به یوسـف بی‌وفائیـم
نـگاهی کــن فقـط یـک لحـظه بــابا بــه بـــازوهای پــرزور و تـــوانــا
بـبیـن تـا قــدرتی در بـازوانهـسـت شود گـرگ بیابـان گربــه‌ای پسـت
تـو اطمینان بـکـن یـک بـار بـر مـا سپس هرچه تو می خواهی بفرما
اگـر یـک مــو شـود از یوسـفـت کـــم تـپـــد قـــلــب بــرادرهـاش از غــم
پـدر بـا اشـک و آه و غـصـه و غـــم وداعی کـرد بـا یوسـف در آندم
ادامه دارد
تبلیغات
