پژوهش حاضر به بررسی نا اطمینانی غیرسیستماتیک، به عنوان اختیارات سرمایه گذاری دارایی های سرمایه ای و انعطاف پذیری مدیریتی می پردازد. به منظور اندازه گیری انعطاف پذیری مدیریتی از دو معیار اندازة شرکت و محدودیّت های مالی و همچنین، برای اندازه گیری نا اطمینانی آتی از نوسان های بازده سهام استفاده شده است. نمونة آماری متشکل از 107 شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و بازة زمانی پژوهش بین سال های 1380 تا 1388 است. الگوی آماری به کار گرفته شده، الگوی رگرسیون چند متغیّره بوده و به منظور آزمون فرضیّه ها از داده های ترکیبی (تابلویی و تلفیقی) استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان می دهد بین نا اطمینانی آینده و سرمایه گذاری دارایی های سرمایه ای رابطة معنی دار و مثبت وجود دارد. همچنین بین نا اطمینانی آینده و محدودیت های مالی با سرمایه گذاری دارایی های سرمایه ای، رابطة معنی دار و مثبت و بین نا اطمینانی آتی و اندازه شرکت با سرمایه گذاری دارایی های سرمایه ای رابطه معنی دار و منفی وجود دارد.
