فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۶۱ تا ۱۸۰ مورد از کل ۴۴۸ مورد.
بوم شناسی فرهنگی گاو مقدس هند
حوزه های تخصصی:
چشم انداز، هنر آرمانی: جایگاه هنرمندان در پیشرفت و توسعه ی کشور
حوزه های تخصصی:
مردم شناسی و روان شناسی هنری
حوزه های تخصصی:
تعامل موسیقی و جامعه
مطالعات کاربردی هنر (ویژه هنر و جهانی شدن)
حوزه های تخصصی:
مسئله نیاز به انسان شناسی هنر
منبع:
خیال ۱۳۸۵ شماره ۱۷
حوزه های تخصصی:
مباحث اصلی این مقاله بدین شرح است: 1) نظریة انسان‌شناختی هنر (نظریة مربوط به هنر انسان‌شناختی) مردود است؛ 2) شرح نظامهای زیباشناختی غیرغربی و نیز مطالعة اصول زیباشناختی فرهنگهای دیگر انسان‌شناسی هنر نیست؛ 3) انسان‌شناسی هنر به موقعیت اجتماعی تولید و رواج و پذیرش هنر توجه دارد و خود مطالعة تدارک اصول زیباشناسی در جریان تعاملِ اجتماعی است؛ 4) در انسان‌شناسی هنر، شیء هنری هر آن چیزی است که در جایگاه مقرر برای اشیای هنری در نظامی از شرایط و روابط پیش‌بینی شده در نظریه قرار گیرد؛ 5) جامعه‌شناسی هنر و انسان‌شناسی هنر با هم تفاوت دارند؛ 6) انسان‌شناسی از رفتارها و کنشها و پاره‌گفتارهای ظاهراً نامعقول تحلیلهای غنی به دست می‌دهد، با زمینه‌سازی برای رفتار یا قرار دادن آن در پویایی تعامل اجتماعی؛ 7) نگاه انسان‌شناسی زندگی‌نامه‌ای است نه فرازندگی‌نامه‌ای (جامعه‌شناسی) یا فروزندگی‌نامه‌ای (روانشناسی اجتماعی و شناختی). این مقاله ترجمه‌ای است از: Alfred Gell، Art and Agency: An Anthropological Theory، (Oxford، Clarendon Press، 1998)، ch. 1، “The Problem Defined: The Need for an Anthropology of Art”، pp. 1-11.
چرخش فرهنگ گرایانه در پژوهش های رسانه و دین
حوزه های تخصصی:
رسانه های مدرن و سنتی؛ از واگرایی تا همگرایی: تأملاتی در الگوی رسانه ای در جامعه دینی
منبع:
سوره ۱۳۸۳ شماره ۱۰
حوزه های تخصصی:
پیوند هنر، ورزش و فلسفه
حوزه های تخصصی:
تئاتر: ارزیابی عملکرد فعالیت های کمی و کیفی در عرصه فرهنگ و هنر (بر اساس مدل تعالی سازمانی EFQM)
منبع:
هنر بهار ۱۳۸۸ شماره ۷۹
حوزه های تخصصی:
حرمان هنرمندان
حوزه های تخصصی:
حرمان هنرمندان و دانشمندان یکی از مسائل مهم در حوزه ی جامعه شناسی هنر است که تاکنون بحث های جدی و علمی ای در مورد آن صورت نگرفته است. در غالب جوامع، هنرمندان در تنگ دستی و سختی زندگی می کنند و کسانی که بهره ای از هنر و دانش ندارند، در رفاه و توانگری به سر می برند.
در مقاله ی حاضر سعی شده است که علل این پدیده بررسی شوند و عواملی که سبب به وجود آمدن چنین مسئله ای می شوند به درستی توصیف و تبیین گردند. در تحلیل نهایی چنین به نظر می رسد که سبب برخی از آن ها به ویژگی های شخصیتی هنرمندان برمی گردد و برخی دیگر ناشی از سیاست گذاری های دولت مردان و میزان برخورداری یا بی نصیبی جامعه از عقلانیت است.
به این ترتیب برخی از عللی که سبب حرمان هنرمندان می شود، عبارت اند از ویژگی های شخصیتی هنرمندان، گریز هنرمندان از واقعیت های عالم ماده و پرهیز آنها از شکار سایه ها، نشاندار بودن هنرمندان، ابتذال گرایی عوام، دشواریِ سلوک هنری و بالأخره هنرگریزی و هنرمندستزیِ حاکمان.
نگارنده امیدوار است با جلب توجه مسئولان و اقشار گوناگون جامعه به این مسئله ی مهم زمینه ای برای حل مسائل معیشتی و مادی هنرمندان از یک سو و بستری برای احیای حرمتِ از دست رفته ی هنرمندان از سوی دیگر، فراهم آید و شاهد جامعه ای باشیم که در آن هنرمندان همواره و همه جا قدر بینند و بر صدر نشینند.