خسرو ابراهیم

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و مکمل ویتامین D بر برخی از شاخص های عملکرد کلیوی در رت های نر مبتلابه نارسایی کلیوی بود. در این مطالعه تجربی، تعداد 16 سر موش صحرایی (7-8 هفته و میانگین وزن 350 تا 370 گرم) نر در چهار گروه (4= n ): تمرین، گروه مکمل، گروه تمرین و مکمل و گروه کنترل قرار گرفتند. پس از القا آسیب کلیوی از طریق روش جراحی NX 6/5 و گذشت دو هفته، تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته اجرا گردید. به صورت هم زمان نیز ویتامین D به میزان 1000 واحد در هفته به صورت عضلانی به رت ها تزریق گردید. در پایان، میزان تصفیه گلومرولی (با استفاده از مقادیر اوره و کراتینین) و سطوح سرمی ویتامین D ، کلسیم و فسفر اندازه گیری شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون آنووا یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. نتایج نشان داد، تصفیه گلومرولی و ویتامین D در گروه تمرین و مکمل در مقایسه با گروه کنترل و تمرین افزایش معنی داری نشان داد (0/05> P ). این در حالی بود که مقادیر اوره و کراتینین و همچنین کلسیم و فسفر سرم کاهش معنی داری پیدا کردند (0/05> P ). به نظر می رسد استفاده هم زمان از تمرینات مقاومتی و مکمل ویتامین D می تواند بر میزان فیلتراسیون گلومرولی مؤثر باشد.

زمینه و هدف: آمادگی جسمانی و شکل و ساختمان بدن، نقش مهمی در موفقیت ورزشکاران دارد، از این رو هدف پژوهش حاضر تعیین نیمرخ آمادگی جسمانی وآنتروپومتریک بازیکنان تیم ملی هاکی روی چمن ایران بود. روش تحقیق: 29 بازیکن حاضر در اردوی تیم ملی ایران با میانگین سنی 61/ 3± 42/ 23 سال، قد 17/ 7± 8/ 176 سانتیمتر و وزن 23/ 8± 62/ 71 کیلوگرم به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. این افراد از پست های چهارگانه دروازه بان ( 4 نفر)، مدافع ( 10 نفر)، هافبک (10 نفر) و مهاجم ( 5 نفر) بودند. شاخص های آنتروپومتریک شامل وزن، قد، شاخص توده بدن، قد نشسته و طول دست ها با استفاده از روش های استاندارد و شاخص های آمادگی جسمانی با استفاده از آزمون های دوی رفت و برگشت 36 متر، ایلینویز، 20×10 متر، پرش طول جفت، خمش به جلو، 1600 متر، درازونشست و آزمون پرش زیگزاگ مورد سنجش قرار گرفتند. عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS20 و EXCEL انجام پذیرفت و نیمرخ آمادگی جسمانی و آنتروپومتریک بازیکنان هر پست تهیه گردید. یافته ها: شاخص توده بدن برای دروازه بان ها، مدافع ها، هافبک ها و مهاجم ها به ترتیب 2/41±23/11 ، 1/60±23/11 ، 1/70±23/21 ، 1±21/71 کیلوگرم/مترمربع، قد نشسته 4/71± 94 ، 11/ 5± 21/ 94 ، 91/ 4± 51/ 93، 3/51±97/21 سانتیمتر، طول دست ها 11/ 6± 23/ 181 ، 63/ 8± 44/ 180 ، 06/ 8± 177/74 ، 65/ 7± 43/ 185 سانتیمتر،  سرعت 28/ 0± 29/ 5، 11/ 0± 02/ 5، 22/ 0± 99/ 4، 09/ 0± 11/ 5 ثانیه، چابکی 0/53±15/85 ، 77/ 0± 04/ 17 ، 41/ 0± 2/ 15 ،0/93±15/42 ثانیه، استقامت در سرعت 8/ 0± 37/ 44 ، 66/ 1± 73/ 48 ، 75/ 0± 86/ 43 ، 73/ 0± 59/ 43 ثانیه، توان اندام تحتانی 15/53±240/20 ، 14/13±245/43 ، 16/53±245/33 ، 9/43±249/48 سانتیمتر، انعطاف پذیری، 93 / 5± 36 ، 43/ 5± 58/ 35 ،32/61±7/70 ، 27/42±10/82 سانتیمتر، استقامت قلبی- عروقی 392 ، 357 ، 02 / 0± 342 ، 02 / 0± 368 ثانیه، استقامت عضات ناحیه شکمی 21 / 6± 76 / 63 ، 35 / 4± 78 / 61 ، 59 / 4± 68 / 57 ، 84 / 4± 49 / 56 تعداد و استقامت عضات اندام تحتانی 136/79±10/65 ، 140/32±13/60 ، 142/52±5/50 ، 140/60±10/90 تعداد به دست آمد. نتیجه گیری: شاخص های آنتروپومتریک بازیکنان ایرانی در پست های مختلف بازی از سطح مطلوبی برخوردار است، اما در مورد اکثر شاخص های آمادگی جسمانی ضعف هایی مشاهده می شود.

دیابت نوع دو نوعی بیماری مزمن متابولیکی است که با کلسیفیکاسوین عروقی و اختلال در میزان کربوهیدرات ها ، لیپیدها و کمبود یا کاهش حساسیت به انسولین مشخص می شود. از طرفی به نظر می رسد نقش فعالیت ورزشی در کاهش میزان کلسیفیکاسوین عروقی مورد توجه است. ما ارزیابی کردیم که آیا ۸ هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) منجر به کاهش کلسیفیکاسیون عروقی و بهبود نیم رخ لیپیدی در موش های مبتلا به دیابت نوع دو می شود.۴۰ سر موش نر نژاد ویستار پس از آشناسازی با محیط آزمایشگاه به طور تصادفی به چهار گروه دیابت (T2D, n=10)، دیابت- ورزش (EX-T2D n=10) ، ورزش (EX) و کنترل (Con N=10) تقسیم شدند. طی 5 هفته مراحل القا دیابت به حیوانات در گروه دیابت انجام شد. در گروه های تمرینی موش ها ۸ هفته تمرین تناوبی بر تردمیل را اجرا کردند. برای بررسی بیان ژن RUNX از روش Real time PCR , و روش کالیمتریک به منظور ارزیابی انسولین و گلوکز و شاخص های نیم رخ لیپیدی استفاده شد. حیوانات در گروه T2D در مقایسه با کنترل افزایش در میزان گلوکز ،تری گلسیرید، کلسترول(P≤0.001) و LDL (P≤0.05) و همچنین کاهش انسولین و (P≤0.05) HDL را نشان دادند. درگروه ورزش بیان RUNX نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (P≤0.05). میزان تری گلسیرید و کلسترول در گروه EX-T2D در مقایسه با گروه دیابت کمتر بود (P≤0.05) . نتایج تحقیق نشان داد تمرین تناوبی شدید منجر به کاهش کلسیفیکاسیون عروقی و بهبود شاخص های نیم رخ لیپیدی درموش های مبتلا به دیابت نوع دوم شد. با این حال مطالعات بیشتری مورد نیاز است