محمد حیدری

اعتماد اجتماعی از عناصر ضروری زندگی اجتماعی و از اجزاء سازنده سرمایه اجتماعی به شمار می آید. به عقیده بسیاری از محققین و صاحب نظران، یکی از عواملی که نقش قابل ملاحظه ای در افزایش اعتماد اجتماعی دارد، دین است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین میزان دینداری با ابعاد مختلف اعتماد اجتماعی به عنوان یکی از مؤلفه های اساسی سرمایه اجتماعی است. روش مورد استفاده در این تحقیق پیمایش بوده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه افراد 15 ساله و بیشتر شهر نجف آباد بوده اند که 244 نفر از آنها با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری شده و به کمک نرم افزارهای SPSS و لیزرل مورد تحلیل قرارگرفته است. یافته های تحقیق بیانگر این است که بین میزان دینداری با ابعاد مختلف میزان اعتماد اجتماعی (به جز اعتماد به محیط)، رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش میزان دینداری، اعتماد نهادی، اعتماد تعمیم یافته و اعتماد بین شخصی افزایش می یابد. در مجموع نیز با افزایش میزان دینداری، میزان اعتماد اجتماعی افزایش پیدا می کند. نتایج این تحقیق همسو با دیدگاه جامعه شناسان بزرگی همچون دورکیم و گیدنز است که معتقدند رابطه مستقیمی بین میزان دینداری و میزان اعتماد اجتماعی وجود دارد.

در آمریکا دعوای متقابل به دو گونه اجباری و اختیاری است. در نوع اول خوانده باید تمامی دعاوی ناشی از منشأ دعوای اصلی را در قالب دعوای متقابل مطرح کند وگرنه به جهت قاعده اعتبار امر مختومه پذیرفته نمی شوند. در ایران وفق ظاهر ماده 141 قانون آیین دادرسی مدنی اقامه دعوای متقابل ناشی از منشا دعوای اصلی یا دارای ارتباط کامل با آن برای خوانده اختیاری است. غالب حقوقدانان قید وحدت منشأ مندرج در ماده مزبور را زائد و بی فایده دانسته اند؛ چراکه دلیل ادغام دعاوی احتراز از صدور آرای متعارض است و ممکن است دعاوی ناشی از منشأ واحد باشند، اما ارتباط کاملی میان آنها موجود نباشد و طرح آنها به نحو مستقل منتهی به صدور آرای متعارض نشود، اما به نظر می رسد که استفاده از این قید عبث و دور از حکمت نیست؛ زیرا اتخاذ تصمیم در هر دعوا تابع تعیین تکلیف در خصوص واقعه یا عمل حقوقی منشأ آن است و پس از تعیین وضعیت حقوقی منشأ دعوا، تمامی دعاوی ناشی از آن از وضعیت مذکور تبعیت می نمایند و اگر دعاوی ناشی از منشأ واحد به نحو مستقل طرح شوند، چه بسا تصمیمات متعارضی درخصوص آن منشأ واحد صادر شوند. بنابراین، طرح دعوای متقابل ناشی از منشأ واحد در حقوق ایران نیز اجباری است.

پژوهش حاضر با هدف تدوین و اعتباریابی مقیاس راهبردهای توسعه هندبال ایران انجام شده است. برای انجام این پژوهش، از روش تحقیق ترکیبی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه مدیران وکارکنان ستادی فدراسیون هندبال، صاحبنظران و اساتید دانشگاه، مدیران، مربیان، بازیکنان بزرگسال فعال و بازنشسته تیم ملی و کلیه داوران سطح بین المللی و لیگ برتر با جامعه آماری 200 نفر بود که در بخش کیفی، با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 14 نفر انتخاب شدند و در بخش کمی با استناد به جدول مورگان تعداد 130 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها در بخش کیفی از مصاحبه نیمه ساختار یافته و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی و پایایی ابزار تحقیق در هر دوبخش کیفی و کمی بررسی و مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش داده بنیاد و در بخش کمی از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. نتایج بخش کیفی و کمی پژوهش نشان داد که ابزار تدوین شده جهت راهبردهای توسعه هندبال ایران از پنج مفهوم با 17 مؤلفه تشکیل شده است. همچنین نتایج تحلیل عاملی تائیدی نشان داد که ابزار تدوین شده پژوهش از برازش بسیار مطلوبی برخوردار است. در نهایت پرسشنامه طراحی شده در این مطالعه می تواند به عنوان ابزار مناسبی برای سنجش راهبردهای توسعه هندبال در فدراسیون، هیات ها و باشگاه های هندبال مورد استفاده قرار گیرد.

طرح مسئله: شواهد موجود گویای آن است که دین و فرهنگ دینی منبع مهم و منحصربه فردی در تولید سرمایه اجتماعی است. با وجود تحقیقات انجام شده، همچنان سئوالات پژوهشی مختلفی در زمینه مکانیزم ارتباط و نقش دین در تکوین سرمایه اجتماعی مطرح است. هدف مقاله حاضر، تحلیل و بررسی رابطه دینداری با سرمایه اجتماعی است. روش: داده های تحقیق از طریق اجرای یک پیمایش مقطعی در بین افراد 15 ساله و بیش تر شهر نجف آباد گرد آوری شد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، 244 نفر به عنوان نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: بین ابعاد مختلف دینداری و مؤلفه های سرمایه اجتماعی رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. همچنین ابعاد فکری و مناسکی سازه دینداری قوی ترین همبستگی مستقیم را با ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی دارند. نتایج: نتایج این پژوهش هم سو با نظریات اندیشمندانی همچون کلمن، دورکیم، پاتنام و فوکویاما نشان گر رابطه مستقیم سطح دینداری و سطح سرمایه اجتماعی است

امروزه به کارگیری اصول پدافند غیرعامل در برنامه ریزی شهری با هدف به حداقل رساندن خسارت های احتمالی ناشی از تهدید های انسان ساخت. جایگاه مهمی دارد براین اساس در فرآیند مدیریت خطرپذیری ارزیابی میزان آسیب پذیری کالبد شهری و شناسایی پهنه های آسیب پذیر امری ضروری است. از این رو هدف اصلی این پژوهش تعیین میزان اهمیت شاخص های موثر بر آسیب پذیری پهنه های شهری، ارزیابی کلانشهر شیراز براساس این شاخص ها و شناسایی پهنه های آسیب پذیر شهر شیراز در شرایط وقوع تهدیدهای انسان ساخت احتمالی است این پژوهش از نظر روش شناسی توصیفی – تحلیلی و موردی است. به منظور شناسایی پهنه های آسیب پذیر شهر شیراز از مدل تلفیقی تحلیل سلسله مراتبی فازی و میانگین گیری وزن دار مرتب در سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شد و در این روند مقایسه زوجی معیارها، تعیین وزن معیارها و تهیه نقشه های لایه های اطلاعاتی انجام شد. شاخص ها و معیارهای استفاده شده در این تحقیق از مبانی نظری پژوهش بدست آمد و جهت تعیین میزان اهمیت هر یک از معیارها از شیوه مصاحبه با خبرگان (15 کارشناس) و روش سلسله مراتبی فازی (FAHP) استفاده شد. نقشه های مربوط به معیارهای سنجش آسیب پذیری با به کارگیری منطق فازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی در سطح بلوک های شهری تهیه و سپس نقشه های فازی با استفاده تابع ترکیب خطی وزن دار با یکدیگر ترکیب و با استفاده از شیوه میانگین گیری وزن دار مرتب (OWA) نقشه های نهایی آسیب پذیری محدوده مورد مطالعه در 5 سطح خطر پذیری تهیه شد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که در شرایط خطرپذیری بالا (Orness = 1) 27 درصد از بلوک های شهری کلانشهر شیراز شامل پهنه های وسیعی از مناطق 8 و 2 و بخش هایی از مناطق 1،5،12و 4در شرایط آسیب پذیری خیلی زیاد و زیاد و 65 درصد از بلوک های شهری در شرایط آسیب پذیری متوسط قرار دارند