زهرا فتحی رضایی

هدف پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس پرخاشگری و خشم رقابتی در ورزشکاران بود. بدین منظور 403 ورزشکار مرد از رشته های مختلف در سه مرحله به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی مقیاس ترجمه شده پرخاشگری و خشم رقابتی در ورزش را تکمیل کردند. نتایج با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی، آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی درون طبقه ای، تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی بونفرونی و تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد. نتایج نشان داد که دو عامل به دست آمده 32/43 درصد واریانس را تبیین کردند. همسانی درونی برای کل مقیاس و خرده مقیاس ها به ترتیب برابر بود با 78/0، 74/0 و 68/0. همبستگی بین خرده مقیاس ها و کل مقیاس ثبات درونی قابل قبولی را نشان داد. در بررسی روایی سازه همگرا همبستگی خوبی بین مقیاس ترجمه شده و پرسش نامه قضاوت اخلاقی در ورزش (219/0- =r) نشان داده شد. در بررسی روایی سازه گروهی تفاوت معناداری بین انواع ورزش ها در خرده مقیاس پرخاشگری نشان داده شد. نتایج مقادیر شاخص نیکویی برازش (92/0) و شاخص نیکویی برازش تطبیقی (91/0) نشان داد که در این مقیاس دو عامل و در هر عامل شش گویه به طور مناسبی تأیید شده است. همبستگی های درون گروهی نشان داد که مقیاس از پایایی زمانی قابل قبولی برخوردار است (خشم:90/0، پرخاشگری: 84/0 و کل مقیاس: 91/0). نتیجه گرفته شد که مقیاس ترجمه شده پرخاشگری و خشم رقابتی از روایی و پایایی قابل قبولی در بین ورزشکاران برخوردار است و قابلیت این را دارد که ورزشکاران، مربیان و پژوهشگران از آن استفاده کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسة استاندارد ایمنی فضاها و تجهیزات ورزشی مدارس مقاطع مختلف شهر تهران و ارائة راهکارهای مناسب به منظور رفع مشکلات احتمالی و استفادة بهینه از آنها بود. نوع تحقیق توصیفی – ارزیابی بود که جامعة آماری آن را کلیة اماکن ورزشی مدارس مربوط به مناطق آموزش و پرورش شهر تهران تشکیل میدادند. 289 مدرسه به عنوان حجم نمونة مورد نیاز به روش نمونه گیری چندمرحله ای سیستماتیک (منظم) انتخاب شدند. معیارهای مورد نیاز از طریق چک-لیست های طراحیشده توسط محقق، جمع آوری شد. وضعیت ایمنی در 5 مؤلفة داخل زمین و سطوح، حریم ها و خطوط، طراحی و ابعاد، تأسیسات و پوشش ها و تجهیزات بررسی شد. از روش های آمار توصیفی به منظور تعیین وضعیت ایمنی عوامل مختلف، همچنین آزمون های کروسکال والیس و یو – من ویتنی به منظور بررسی وضعیت ایمنی در مقاطع مختلف تحصیلی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS11 در سطح معناداری 05 /0 استفاده شد. نتایج تحقیق دامنة وسیعی از رعایت و عدم رعایت استانداردهای ایمنی را در عوامل مختلف نشان داد. بین وضعیت ایمنی مقاطع مختلف تحصیلی تفاوت معناداری مشاهده شد (05 /0 p<). مدارس راهنمایی و دبیرستان ها وضعیت بهتری نسبت به مدارس ابتدایی داشتند. باتوجه به نتایج پژوهش و اهمیت ورزش در مدارس ابتدایی و کمبودهای گزارش شده، با استفاده از کتاب توصیه های ایمنی زمین های بازی مدارس ، ضوابط ایمنی ارائه شد.

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه استانداردهای ایمنی فضاها و تجهیزات ورزشی مدارس دخترانه و پسرانه و مناطق مختلف شهر تهران و ارائه راهکارهای مناسب جهت رفع مشکلات احتمالی آن ها بود. تحقیق از نوع توصیفی ارزیابی بود که جامعه آماری آن را کلیه اماکن ورزشی مدارس مربوط به مناطق آموزش و پرورش شهر تهران تشکیل می دادند. تعداد 289 مدرسه به عنوان حجم نمونه مورد نیاز به روش نمونه گیری چند مرحله ای سیستماتیک (منظم) از چهار منطقه شهر تهران (1، 4، 11 و 18) انتخاب شدند. معیارهای مورد نیاز از طریق چک لیست های طراحی شده توسط محقق، جمع آوری شد. وضعیت ایمنی در 5 مؤلفه داخل زمین و سطوح، حریم ها و خطوط، طراحی و ابعاد، تأسیسات و پوشش ها و تجهیزات مورد بررسی قرار گرفت. روش های آماری توصیفی به منظور تعیین وضعیت ایمنی عوامل مختلف، هم چنین آزمون های یو- من ویتنی، کروسکال والیس، و فریدمن به منظور بررسی و مقایسه وضعیت ایمنی در مدارس دخترانه و پسرانه و تفاوت مناطق مختلف شهر تهران و هم چنین تفاوت مؤلفه های مختلف ایمنی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 11  در سطح معنا داری 05/0 مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین وضعیت ایمنی مدارس دخترانه و پسرانه تفاوت معنا داری وجود ندارد (05/0 < P). هم چنین نشان داده شد که مناطق مختلف آموزش و پرورش در وضعیت ایمنی مدارس خود تفاوت معنا داری دارند (05/0 >P ). با این حال، تفاوت معناداری بین مؤلفه های مختلف ایمنی در مدارس مورد مطالعه گزارش نشد (05/0<P ). با توجه به نتایج پژوهش و ادبیات تحقیق راهکارهای لازم به منظور برطرف کردن موارد خطرساز اماکن و تجهیزات ورزشی مدارس ارائه گردید.     

تحقیق حاضر با هدف شناخت خودپنداشت جسمانی، شاخص تودة بدنی و سطح فعالیت جسمانی در دانشجویان انجام شد. 221 دانشجوی 18 تا 26 ساله (111 دختر، 110 پس ر) به شیوة تصادفی طبقه بندی شده، انتخاب و برمبنای سطح فعالیت جسمانی ش ان به دو گروه تقسیم شدند. شرکت کنندگ ان پرسشنامة خودتوصیفی جسمانی (مارش، 1996) را تکمیل کردند. نتایج نشان دادند که (1) بین دختران و پسران در خودپنداشت جسمانی کلی و شاخص تودة بدنی تفاوت معنادار وجود دارد، (2) بین زیرمقیاسهای فعالیت جسمانی، صلاحیت ورزشی، ظاهر بدن، قدرت بدنی و استقامت بدنی در دو جنس و در همة زیرمقیاسها بین گروه فعال و غیرفعال تفاوت معنادار وجود دارد و (3) زیرمقیاسهای خودپنداشت جسمانی (سلامت، فعالیت جسمانی، چربی بدن، استقامت بدنی و حرمت خود)، شاخص تودة بدنی و جنس، میزان فعالیت جسمانی را پیش بینی می کنند. به نظر می رسد پرداختن دانشجویان به فعالیت جسمانی، علاوه بر آثار جسمانی و فیزیولوژیکی، دارای تأثیرات روانی مانند افزایش خودپنداشت جسمانی است.

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر آرایش تمرین بر اکتساب، یادداری و انتقال تکلیف پیش بینی انطباقی با دستگاه پیش بینی انطباقی باسین است. 36 آزمودنی از بین دانشجویان غیرتربیت بدنی که به طور منظم در ورزش های توپی شرکت نمی کردند، به-صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی ساده به سه گروه 12 نفری تمرین قالبی، تمرین زنجیره ای و تمرین تصادفی تقسیم شدند. آزمودنی ها تکلیف حرکتی را روی دستگاه زمان بندی انطباقی باسین انجام دادند. بعد از مرحله پیش آزمون، مرحله اکتساب 90 کوشش تمرینی با بلوک های 15 کوششی اجرا شد. آزمون های یادداری قالبی، یادداری تصادفی و همچنین آزمون انتقال، 24 ساعت بعد انجام شد. خطای مطلق به عنوان شاخص امتیازهای مقایسه گروه ها در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با آزمون های مکرر و همچنین تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحله اکتساب، گروه قالبی تفاوت معنی داری با گروه زنجیره ای (031/0= P) و تصادفی (0001/0= P) داشته، بدین معنی که گروه قالبی بهتر از دو گروه دیگر بوده است. همچنین بین آرایش تمرین تصادفی و قالبی در مرحله یادداری تصادفی، تفاوت معنی داری به نفع گروه تصادفی مشاهده شد (0003/0= P). با این حال بین گروه ها تفاوت معنی داری در یادداری قالبی مشاهده نشد (275/0= P و 34/1= (33 و 2)F). در آزمون انتقال نیز تفاوت معنی داری بین گروه تصادفی و قالبی مشاهده شد (011/0= P)، به-طوری که گروه تصادفی عملکرد بهتری داشته است. به طور کلی، نتایج تحقیق حاضر از فرضیه سکیا و همکاران (1994) حمایت می کند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تداخل زمینه ای بر اکتساب، یادداری و انتقال تکالیف پیش بینی انطباقی در سرعت های ثابت، افزایشی و کاهشی بود. 36 آزمودنی پسر از بین دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی که به طور منظم در ورزش های توپی شرکت نمی کردند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 12 نفری قالبی، زنجیره ای و تصادفی تقسیم شدند. در این تحقیق از دستگاه زمان بندی انطباقی باسین و سه آزمایش جداگانه استفاده شد. آزمایش ها از این نظر که اثر تداخل زمینه ای در آزمایش اول با سرعت های ثابت، درآزمایش دوم با سرعت های افزایشی و درآزمایش سوم با سرعت های کاهشی بررسی شد، متفاوت بودند. آزمودنی ها در مراحل پیش آزمون، اکتساب، یادداری قالبی و تصادفی و همچنین آزمون انتقال شرکت کردند. خطای مطلق با استفاده از تحلیل واریانس با آزمون های مکرر و همچین تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05 /0 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق در آزمایش اول اثر تداخل زمینه ای را در هر سه مرحله نشان داد. در آزمایش دوم اثر تداخل زمینه ای فقط در اکتساب و یادداری تصادفی مشاهده شد. در آزمایش سوم با سرعت های کاهشی نیز اثر تداخل زمینه ای به طور معکوس در مراحل اکتساب و یادداری قالبی به نفع گروه قالبی ایجاد شد. به طور کلی، نتایج نشان داد که اثر تداخل زمینه ای در سرعت های ثابت برای هر دو مرحلة یادداری تصادفی و انتقال وجود دارد، درحالی که این اثر در سرعت های افزایشی دیده نشد. در سرعت های کاهشی نیز فقط در یادداری قالبی مشاهده شد. با توجه به پیچیدگی ادراکی ایجاد شده در سرعت های کاهشی ناشی از خودتکلیف و همچنین اثر پیچیدگی مضاعفی که فرایند حل مسئله در گروه های تصادفی ایجاد می کند، نتایج حاصل با استفاده از افزایش بار شناختی و دشواری تکلیف ادراکی برای سرعت های کاهشی و همچنین اثر کاهش خطای زمان بندی در تکالیف با سرعت های افزایشی(استثناهای قانون مبادلة سرعت-دقت) تفسیر شدند.

در ورزش های تیمی، انسجام گروهی عامل مهمی در کسب موفقیت به حساب میآید. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی منابع پیش بینی کننده انسجام گروهی در بازیکنان فوتبال از دیدگاه هوش هیجانی است. جامعه آماری تحقیق حاضر را تیم های فوتبال دسته دو باشگاه های تهران در سال 1387 تشکیل داده اند. از این میان تعداد 95 ورزشکار از هشت تیم به صورت خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ و پرسشنامه محیط گروهی(کارون، ویدمایر و براولی) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش آمار همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معنیداری 05/0 P≤ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه مثبت و معنیداری بین هوش هیجانی و انسجام گروهی در بازیکنان فوتبال وجود دارد (01/0> p ، 56/0= r). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که هوش هیجانی، قابلیت پیش بینی انسجام گروهی را داشته است (53/0= r2 Adjusted) و خرده مقیاس های خودآگاهی و مهارت های اجتماعی بهترین پیش بینیکننده های انسجام گروهی بودند. با توجه به نتیجه تحقیق می توان گفت که هوش هیجانی می تواند انسجام گروهی را در تیم های ورزشی پیش بینی کند. لذا با آموزش های لازم برای افزایش هوش هیجانی و مؤلفه های آن می توان به انسجام گروهی بیشتر و در نتیجه به نتایج بهتری در تیم های ورزشی دست یافت.