کارآمدی رهبری ولایی در انقلاب اسلامی

سیاست‏روز، 27/3/82
هر انقلابی، از، لحظه شروع تا پیروزی، مراحل زیادی را طی می‏کند و تحولات زیادی را به چشم می‏بیند. برای اینکه این مسیر درست پیموده شود و انقلاب به نهایت مقصود خود برسد، وجود رهبری لازم است تا عملیات انقلاب را رهبری کند و در هر مرحله از انقلاب، در مقابل عوامل و منابع و موقعیت‏های متفاوت، تصمیم مقتضی را بگیرد. آنها با سلاح نطق و بیان، اصول ایدئولوژیک انقلاب را ساده و عامه‏فهم می‏کنند. رهبران بسیج کننده پس از ایدئولوگ و پیش از مدیر و معمار ظهور می‏کنند. آنان شیوه و موعد بسیج نیروها، جبهه‏گیری‏ها و شعارهای عملی انقلاب را تعیین می‏نمایند. در این مقاله، با نگاهی به نقش نیروهای مبارز در انقلاب اسلامی، رهبری امام خمینی قدس‏سره به عنوان بسیج‏کننده نهضت، بررسی و کنکاش می‏شود.
مقاله با بررسی اوضاع ایران در سال‏های پیش از انقلاب آغاز می‏شود. اقتصاد نابه‏سامان، بحران عظیم اجتماعی ــ که خود مولود فساد دربار، مهاجرت روستاییان به شهرها، افزایش بیکاری و... بود ــ اتخاذ سیاست اختناق و سرکوب از سوی رژیم و در نهایت، تغییر در سیاست خارجی آمریکا در دوره دموکراسی، باعث شد از سال 1356 وضعیت جدیدی در ایران به وجود آید. در این شرایط که فضای سیاسی کشور باز و رژیم انتقادپذیر شده بود، حادثه‏ای رخ داد که مسیر حرکت جامعه را کاملاً تغییر داد: مقاله توهین‏آمیزی در روزنامه اطلاعات هفدهم دی ماه 1356 درج شد و در آن، امام خمینی قدس‏سره فردی ماجراجو و تنها مخالف اصلاحات خوانده شد. با قیام نوزدهم دی ماه مردم قم و شهادت جمعی از معترضین و برگزاری چهلم‏های پی‏درپی در شهرهای مختلف، جنبشی شکل گرفت که روز به روز بر شدت و حدّت آن افزوده می‏شد.
در این شرایط، امام خمینی قدس‏سره ، با بهره‏گیری از فرصت پیش آمده و با صدور اعلامیه‏های متعدد، قیام اسلامی ملت را به‏طور همه جانبه دنبال و هدایت کردند. در هفدم شهریور 1357، در میدان ژاله تهران کشتار عظیمی رخ داد که آن نیز مبارزه مردم را شدت بخشید. امام خمینی قدس‏سره ، ضمن تقدیر از مردم، شعور سیاسی و دینی آنان را در حد عالی خواند. امام خمینی قدس‏سره ، بر خلاف نظر آنان که با وجود حکومت نظامی، ادامه مبارزه را صلاح نمی‏دانستند، بر ادامه مبارزه اصرار داشتند و پیروزی نهضت را پیش‏بینی می‏کردند.