نهادهای سیاسی و اقتصادی و عملکرد اقتصادی عصر پهلوی اول با تاکید بر نهادگرایی تاریخی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در مسیر تحولات تاریخی، کشورها با بزنگاه های مهم تاریخی مواجه می شوند. بزنگاه های تاریخی در کشورهای مختلف به شیوه های گوناگونی رخ می دهند و با شکل گیری مسیرهای متفاوت، میراث جداگانه و متمایزی را برای هر کشور تولید می کند. بعد از انقلاب مشروطه، یکی از مهم ترین بزنگاه-های تاریخ معاصر ایران کودتای سوم اسفند 1299 است. تا قبل از انقلاب مشروطه در برهه های زیادی قدرت به صورت غیرمشروط تعیین می شد و شاه و حلقه های محدود به او به هزینه ی جامعه نهادهای اقتصادی را در خدمت ثروتمند شدن خود و فرادستان نزدیک به خود قرار می داد. بعد از کودتای سوم اسفند با اینکه نهادهای مجلس شورای ملی و سایر مراکز اداری تاسیس شده بودند اما هیچ کدام از نهادها همطراز قدرت شاه نبود. بحث اصلی این پژوهش که به روش بررسی تاریخی انجام گردیده است به نقش حکومت ها و فرادستان در اقتصاد و سیاست ایران و عقب ماندگی آن اشاره دارد. نتایج تحقیق نشان می دهد فراگیر نکردن سیاست و اقتصاد و در اختیار گرفتن زمین های کشاورزی و کارخانه های صنعتی در دست عده ای از فرادستان که عموما زمینداران نماینده مجلس و نظامیان و شخص رضاشاه را دربر می گرفت اقتصاد و تولید ایران را در سطح معیشتی نگه داشت. به عبارتی دیگر انحصار قدرت سیاسی و نبود نهادهای محدودکننده قدرت حاکم بعد از کودتای سوم اسفند منجر به انحصار قدرت سیاسی و اقتصادی در دست حکومت و فرادستان گردید و این نهادهای سیاسی و اقتصادی میراثی برای حکومت های بعد گردید. اگرچه راه آهن و جاده و کارخانه هایی تاسیس شد و تولید و درآمد ملی افزایش یافت اما مردم عادی در شهرها و کشاورزان در روستا که جمعیت عمده ی آن دوران را تشکیل می دادند از آن بی بهره ماندند. لذا تحت نهادهای استثماری سیاسی، نهادهای فراگیر اقتصادی تاسیس نشد به طوری که درآمد و سطح مصرف و رفاه مردم تغییری نکرد.Political and economic institutions and economic performance of the first Pahlavi era with emphasis on historical institutionalism
In the course of historical changes, countries face historical critical junctures. Critical junctures occur in different ways in different countries, and by forming different routes they produce a separate and distinct heritage for each country.After the constitutional revolution, one of the most important critical junctures in the contemporary history of Iran is the coup d'etat of Esfand 1299. Prior to the constitutional revolution, power was determined unconditionally for many periods and the king and his entourage used economic institutions to enrich themselves at the expense of society.The main discussion of this study refers to the role of governments and superiors in Iran's economy and politics and it refers to its retardation after the coup d'etat Third of Esfand 1299. Although the institutions of parliament and other administrative centers were established, none of them was equal to the power of the Shah. The results of this study show that Non-pervasiveness of politics and economy and taking over agricultural in the hands of a number of high-ranking officials, which generally included landowners, members of parliament, the military, and Reza Shah Pahlavi herself, it maintained Iran's economy and production at a standard of living. Monopoly of political power and lack of institutions restricting the ruling power after the coup d'etat led to monopoly of political and economic power in the hands of the government and superiors and these political and economic institutions became a heritage for later governments. This marginalized economic growth and development, so that at the end of Reza Shah's rule there was a famine and economic problems
تبلیغات
