آرشیو

آرشیو شماره ها:
۱۴

چکیده

از فتاوای مطرح در دیه شکستگی جمجمه می توان دریافت که نوع فقها جمجمه را در تمام سنین، یک استخوان به هم پیوسته در نظر گرفته اند. اما جمجمه کودک استخوان یکپارچه نیست، بلکه از استخوان های مجزا تشکیل شده که به وسیله بخش غضروفی به هم متصل اند. طبق قواعد، باید در فرضی که شکستگی منتهی به آسیب به غضروف یا استخوان دیگر جمجمه می شود، تعدد شکستگی محسوب شود. عدم تصریح فقها به حکم شکستگی جمجمه کودک، این تبادر را ایجاد می کند که این مسئله مغفول بوده و مورد بررسی موشکافانه فقهی قرار نگرفته است. این نوشتار به روش تحلیلی-انتقادی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، به بررسی دو وجه تساوی و تفاوت دیه و ارش شکستگی جمجمه کودک و بزرگ سال پرداخته است. بر این اساس، اگرچه تعدد بافت جمجمه در کودکان، این احتمال را تقویت می کند که آسیب به هر بافت، دیه مستقلی را به دنبال داشته باشد. ولی از دید عرف، غضروف ادامه استخوان بوده و آسیب امتداد یافته از استخوان به غضروف دو آسیب مستقل محسوب نمی شود. بنابراین در فرض مسأله، بیش از یک دیه لازم نیست.

دیه کسر جمجمه الطّفل وأرشه

یتبیّن من الفتاوى المطروحه فی دیه کسر الجمجمه أنّ الفقهاء نوعاً اعتبروا الجمجمه عظماً واحداً ممتدّاً فی جمیع الأعمار. لکن جمجمه الطّفل لیست عظماً واحداً، بل تتکوّن من عظام منفصله یتّصل بعضها ببعض بواسطه الجزء الغضروفی. وفقاً للقواعد، فی افتراض أنّ الکسر یؤدّی إلى جرح الغضروف أو عظم آخر فی الجمجمه، یجب مراعاه الکسور المتعدده.  إنّ عدم تصریح الفقهاء بحکم کسر جمجمه الطفل یعطی انطباعاً بأنّ هذه القضیه قد أُهملت ولم یتمّ تدقیقها من قِبَل الفقه. قامت هذه المقاله بتحلیلِ جانبَی المساواه والاختلاف بین دیه وأرش کسر الجمجمه لدى الأطفال والبالغین بطریقه تحلیلیه نقدیه وباستخدام المصادر المکتبیّه. وفقًا لذلک، على الرّغم من أنّ تعدّد أنسجه الجمجمه عند الأطفال یعزِّز احتمال أن تکون للجرح الّذی یصیب کلَّ نسیج دیه مستقلّه، ولکن من وجهه نظر العرف، فإنّ الغضروف هو استمرار للعظم والجرح الممتدّ من العظم إلى الغضروف لا یعتبر جرحین مستقلَّین. لذلک، لا یلزم أکثر من دیه فی مفروض المسأله.

تبلیغات