ضرورت محدودسازی حاکمیت دولت ها بر منابع طبیعی در پرتو توسعۀ پایدار (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توسعه پایدار رهیافتی نسبت به توسعه است که در آن ملاحظات اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی به صورت توأمان مورد توجه قرار می گیرد تا امکان تداوم برخورداری از مواهب توسعه برای نسل حاضر و همچنین نسل های آینده تضمین شود. رهیافت مزبور پیوند مستقیمی با تحقق حقوق بشر اعضای جامعه در فرایند توسعه دارد، به نحوی که نه تنها عدم رعایت ملاحظات محیط زیستی موردنظر در توسعه پایدار آثار منفی بر تضمین حقوق بشر افراد جامعه دارد، بلکه موفقیت در پیشبرد رویکرد حقوق بشرمحور در توسعه، بستر لازم برای تضمین ملاحظات محیط زیستی را مهیا خواهد کرد. در این زمینه، اگرچه امروزه اعمال حاکمیت آزادانه دولت ها بر استخراج منابع طبیعی همچنین برنامه های توسعه ملی خویش، اصلی مورد پذیرش جامعه بین المللی به شمار می رود، برخی آثار فرامرزی نامطلوب محیط زیستی ناشی از این اعمال حاکمیت که به نوبه خود آثار مخربی بر تأمین حقوق بشر اعضای جوامع تحت تأثیر بر جای می گذارد؛ ایجاد محدودیت در اعمال حاکمیت مطلق دولت ها در بهره برداری از منابع طبیعی همچنین در تدوین و اجرای برنامه های توسعه را در راستای مطابقت با ملاحظات محیط زیستی، به عنوان بستری مهم در تضمین پیشبرد رویکرد حقوق بشری در فرایند توسعه جوامع دیگر، ضروری می نماید.The Necessity of Limiting the Absolute Sovereignty of States over Natural Resources in light of Sustainable Development
Sustainable development is an approach to development whereby economic, social and environmental considerations are taken into account in order to ensure that present as well as future generations continue to enjoy the benefits of development. This approach is directly related to the realization of human rights in the development process. Non-conformance to environmental considerations in the process of development has adverse effects on human rights. However, a human rights-oriented approach to development will provide the necessary basis for ensuring environmental considerations in economic development. Although the exercise of full sovereignty by states over their natural resources and national development programs is accepted by the international community, this approach has some adverse trans-boundary environmental effects, which impact the human rights of affected communities. Restricting the absolute sovereignty of states in the exploitation of their natural resources, as well as in the formulation of their national development plans in line with environmental considerations, is necessary so as to guarantee the promotion of human rights in the development process.
تبلیغات
