نویسندگان: امید آزاد

کلید واژه ها: Setting LEARNING Cross-cultural Communication Persian

حوزه های تخصصی:
شماره صفحات: ۱۸۳ - ۲۰۰
دریافت مقاله   تعداد دانلود  :  ۲۵

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۱

چکیده

Paralinguistic features are indispensable and crucial aspects of communication without which any utterance would lose its identity. On the other hand, confusion in cross-cultural communication is most often assigned to paralinguistic features. Despite the significant importance of paralinguistic clues in humans’ communication, only limited studies have tackled this issue. More specifically, despite the fact that paralinguistic features are culturally different, no study has investigated the possible relationship between these features and speaking performance of Persian-speaking learners of English. Hence, with this existing gap in the literature, in this study, we tried to scrutinize the impact of paralinguistic cues upon EFL learners’ speaking fluency in the Persian setting. To this objective, we recruited 40 first-year undergraduate female students of Linguistics at the University of Gonabad, utilizing non-random sampling method. Their English proficiency level was determined as lower-intermediate via the administration of Quick Oxford Placement Test. In our pre-test post-test experimental research, we allocated a five-week span of instruction for the purpose of teaching paralinguistic clues to the experimental group to see whether it could have a significant positive impact upon their speaking performance. The instrument we utilized to evaluate speaking capability of our participants was Researcher-Made Speaking Test. The results of our study demonstrated that utilizing paralinguistic features boosted students’ speaking capability. On the light of our finding, it could be concluded that paralinguistic features could be employed for the first-year undergraduate students to enhance their communicative performance. Future studies in diverse EFL settings, could shed light on this conclusion.

نشانگان پیرازبانی و شیوایی کلامی یادگیرندگان انگلیسی به مثابه زبان خارجی: مطالعه موردی دانشجویان سال اول مقطع کارشناسی مجتمع آموزش عالی گناباد

ویژگی های پیرازبانی، در زمره جنبه های بنیادین و اجتناب ناپذیر ارتباطی قلمداد می شوند که فقدان آنها، منجر به از دست رفتن هویت هر پاره گفتار می شود. از سویی دیگر، آشفتگی نشأت گرفته از ارتباط بینافرهنگی، اغلب، به ویژگی های پیرازبانی منتسب شده است. علیرغم اهمیت بارز نشانگان پیرازبانی در ارتباط بشری، تنها پژوهش های محدودی به بررسی این موضوع پرداخته اند. به صورت ویژه، با وجود اینکه، نشانگان پیرازبانی، از نظر فرهنگی، متفاوت می باشند، هنوز هیچ پژوهشی در ایران، به بررسی ارتباط بین این ویژگی ها و قابلیت ارتباطی یادگیرندگان زبان انگلیسی نپرداخته است. بنابراین، با توجه به خلأ پژوهشی موجود، در این جستار، کوشیدیم تا تأثیر نشانگان پیرازبانی بر شیوایی گفتاری یادگیرندگان زبان انگلیسی را در بافت موقعیتی ایران، به محک آزمون گذاریم. بدین منظور، 40 دانشجوی دختر مقطع کارشناسی زبانشناسی مجتمع آموزش عالی گناباد، با بهره گیری از روش غیر تصادفی انتخاب شدند. سطح مهارت مکالمه آنها با استفاده از آزمون سریع آکسفورد، زیر متوسط، تعیین شد. در پژوهش تجربی پیش آزمون پس آزمون، بازه زمانی پنج هفته ای، برای آموزش نشانگان پیرازبانی به گروه تجربی اختصاص داده شد، تا تأثیر این نشانگان، بر مهارت گفتاری دانشجویان مورد واکاوی قرار گیرد. ابزارسنجش مهارت مکالمه مشارکین پژوهش، آزمون مکالمه محقق ساخته بود. نتایج پژوهش ما، نشان داد که استفاده از ویژگی های پیرازبانی، منجر به بهبود مهارت ارتباطی دانشجویان می شود. بر پایه این یافته، می توان این-گونه نتیجه گرفت که می توان از ویژگی های پیرازبانی برای دانشجویان سال اول مقطع کارشناسی، در جهت بهبود عملکرد گفتاری آنها استفاده نمود.پژوهش های آتی در بافت انگلیسی به مثابه زبان خارجی، می تواند تصویر روشن تری از نتیجه گیری مزبور فراروی ما قرار دهد.

تبلیغات