«صمت و خاموشی از دیدگاه عرفا» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
سیر و سلوک دارای ارکان ، آداب و احوالی است . یکی از ارکان سلوک را صمت و سکوت دانسته اند . در قرآن و احادیث همیشه سکوت به عنوان یک ارزش و یک نشانه والا مطرح گردیده است . در متون منثور و منظوم عرفانی نیز سکوت و خاموشی از شرایط خلوت و از ابزارهای رسیدن به کمالات عرفانی است و دارای فواید و نتایجی است ؛ برخی از عرفا اصل طریقت را سکوت دانسته اند ؛ از آنجا که خاموشی دارای انواع و گونه هایی است و درباره سکوت صوفیان نظریات و عقاید گوناگونی وجود دارد، به گونه ای که برخی خاموشی را ترجیح نهاده و برخی گفتار را ، این مقاله بر آن است تا حد مقدور ، نخست به تحلیل مفهوم صمت و خاموشی در قرآن و احادیث و امهات متون عرفانی و سپس به مثنوی معنوی به عنوان یکی از این آثار که سکوت و خاموشی عرفانی در آن بازتاب و جلوه خاصی دارد بپردازد .Silence and Quietude from Mystics' Viewpoint
Spiritual journey has got its own constituents, formalities, and conditions. One of the constituents is known to be silence and quietude. In the Koran and relations, silence has always been addressed as an exalted icon and value. In mystical prose and poetry, too, silence is a pre-condition of solitude and one of the means of achieving mystical perfection, having some advantages and consequences. Some mystics assume tariqa principles as silence itself. Since silence is of various types, there are different comments and beliefs concerning Sufis' silence so that some prefer to be silent and some would rather talk. As far as possible, this paper tries to first analyze the concept of silence and quietude in the Koran and relations and key mystical literature, and then deal with Masnavi Ma'navi in which mystical silence and quietude are reflected and has got special manifestation.
تبلیغات
