چکیده

خشونت و افراط گرایی یکی از تهدیدهای جدی صلح و امنیت داخلی کشورها، منطقه ای و بین المللی است. در این مقاله تلاش شده به بررسی این سؤال پرداخته شود که از منظر فقه و اسناد بین المللی دولت ها در مقابله با خشونت و افراط گرایی چه تعهداتی برعهده دارند. مقاله حاضر توصیفی تحلیلی بوده و به روش کتابخانه ای به بررسی سؤال مورد اشاره پرداخته است. یافته ها حاکی است که خشونت و افراطی گری طیفی وسیعی از فعالیت های خرابکارانه و تروریستی را شامل می شود. این موضوع در فقه عمدتاً تحت عنوان فتک، محاربه و افسادفی الارض قابل تحلیل است که دولت و حکومت اسلامی متعهد به مجازات و سرکوب عاملان آن است. در عرصه بین الملل نیز اسناد بین المللی متعددی، دولت ها را مسؤول مقابله با خشونت و افراطی گری از طریق تحریم گروه های تروریستی، ممنوعیت حمایت و مبارزه با تأمین مالی آن ها نموده است. به عنوان مثال کنوانسیون بین المللی محو هر نوع تبعیض نژادی، به ممنوعیت ترویج خشونت و افراطی گری پرداخته است و مسؤولیت اصلی مقابله با هرگونه تبلیغ مبتنی بر برتری نژاد یا گروهی از انسان ها بر دیگر گروه ها را بر عهده دولت ها گذاشته است. علاوه بر این، قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل تحت عنوان جهان علیه خشونت و افراطی گرایی، دولت ها را به اقدامات فرهنگی، تقویت حقوق بشر و دموکراسی در راستای مبارزه فرهنگی با خشونت و افراطی گرایی متعهد کرده است.

The Responsibility of Governments in Dealing with Violence and Extremism in Jurisprudence and International Documents

Violence and extremism is one of the serious threats to peace and internal security of countries, regional and international. In this article, an attempt has been made to examine the question of what obligations the governments have to deal with violence and extremism from the point of view of jurisprudence and international documents. The present article is descriptive and analytical and has investigated the mentioned question in a library method. The findings indicate that violence and extremism include a wide range of subversive and terrorist activities. In jurisprudence, it can be analyzed mainly under the heading of Fatk , Moharebeh and Corruption in the Land, which the Islamic government is in charge for punishing and suppressing its perpetrators. In the international arena, many international documents make governments responsible for dealing with violence and extremism by sanctioning terrorist groups, banning support and fighting their financing. For example, the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination has prohibited the promotion of violence and extremism, and has placed the primary responsibility of countering any propaganda based on the superiority of race or group of people over other groups to the Governments. In addition, the UN General Assembly resolution, "World Against Violence and Extremism," has committed States to cultural action, strengthening human rights and democracy in a cultural struggle against violence and extremism.

تبلیغات