نقش اتحادیه افریقا در حل وفصل بحران لیبی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با گذار از «سازمان وحدت افریقا» به «اتحادیه افریقا»، «مشکلات افریقا» باید «راه حل افریقایی» را طلب نماید. بحران لیبی آزمون جدی این استراتژی در عمل بود زیرا نه تنها یکی از رژیم های فاسد و دیر پای این قاره را هدف قرار می داد بلکه به مثابه بحرانی تلقی می گردید که صلح و امنیت را در سطح منطقه ای و بین المللی به مخاطره انداخته بود.ازاینرو در پژوهش حاضر با متدولوژی سیاسی-حقوقی، نقش اتحادیه افریقا را بعنوان یک سازمان منطقه ای ریشه دار در مدیریت بحران مذکور به محک میگذاریم. بدین منظور پس ازاشاره ای کوتاه به تحولات اتحادیه وعلل بحران لیبی، چگونگی واکنش آن را درقبال این بحران از طریق اقدامات«شورای صلح وامنیت»و «کمیته موقت» پی می گیریم تا نشان دهیم که علیرغم اینکه اتحادیه افریقا با ایجاد این شورا بطور خاص خود را از سازمان وحدت افریقا متمایز میسازدو بر توجه ویژه خود به مسئله صلح وامنیت تأکید می نماید اما بنا به ضعف های بینشی، سیاسی، تصمیم گیری ومالی خود، آن نتوانست از تمام ظرفیت هایش در حل وفصل بحران لیبی استفاده نماید و در نتیجه نتوانست استراتژی «راه حل افریقایی برای مشکلات افریقا» را در قبال این بحران به منصه ظهور برساند...The role of the African Union in the settlement of the Libyan Crisis
With the transition from “Organization of African Unity" to "African Union", the "African Problems" should appeal the "African solution". The Libyan crisis was a serious test for this strategy on the ground. Since it aimed at not only one of the corrupt and enduring regimes of the continent but also was considered as a crisis which had endangered the peace and security at the regional and international level. In this context, the present research examines the role of the African Union as a rooted regional organization regarding the management of the mentioned crisis through a politico – legal approach. For this purpose, after a brief reference to the developments of the Union and the reasons for the Libyan Crisis, the reaction of the Organization on the crisis by the measures of the “Security and Peace Council” as well as the “ad hoc Committee” is followed in order to show that in spite of the fact that the African Union particularly distinguished itself from the OAU by creating the “Security and Peace Council” and emphasized on its special attention to the question of peace and security yet, due to the visional, political, financial and decision-taking weaknesses, the Organization could not use all its capacities in the process of the settlement of the Libyan Crisis. As a result, it couldn`t realize the strategy of “the African resolution for the African problems
تبلیغات
