ارائه مدل ساختاری اضطراب امتحان بر اساس دل مشغولی تحصیلی با نقش میانجی استقامت تحصیلی در دانش آموزان دختر شهر اصفهان

چکیده

هدف از انجام این پژوهش بررسی ارائه مدل ساختاری اضطراب امتحان بر اساس دل مشغولی تحصیلی با نقش میانجی استقامت تحصیلی در دانش آموزان دختر شهر اصفهان انجام شده است. طرح پژوهش توصیفی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. این پژوهش با حضور 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس از بین دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1401 به روش آنلاین انجام شد. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از سیاهه اضطراب امتحان (TAI) ابوالقاسمی و همکاران (1375)، پرسشنامه دل مشغولی تحصیلی (AEQ) فردریکز و همکاران (2004) و مقیاس استقامت تحصیلی (AGS) کلارک و مالکی (2019) استفاده شد. داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه 24 تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دل مشغولی تحصیلی و استقامت تحصیلی با اضطراب امتحان همبستگی معناداری وجود دارد (0/01>P). همچنین نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم این پژوهش معنادار شدند و مسیرهای غیرمستقیم دل مشغولی تحصیلی از طریق نقش میانجی استقامت تحصیلی بر اضطراب امتحان دانش آموزان معنادار بود. بر اساس یافته های این پژوهش، مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (0/061=RMSEA و 0/05>P-value) و مدل نهایی ارزیابی شده از برازندگی مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر بر اضطراب امتحان در بین دانش آموزان است.