کارکرد نشانه شناختی عناصر و جانداران طبیعت در شعر سپهری با تکیه بر رویکرد سوسور و پیرس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توان القایی نشانه های زبانی شعر برگرفته از انواع صنایع شعری و هنرمایه های ادبی است که عامل القاء پیام هستند. شعرا از این قابلیت نشانه شناختی در خلق آثار خود بسیار بهره برده اند. سهراب سپهری از جمله شعرای معاصر است که توانسته با بهره گیری از عناصر طبیعت و شگردهای زبانی الهام گرفته از اختیارات شاعری، به شعر خود عمق معنایی بخشیده و آن را اثرگذار نماید. بر همین اساس، پژوهش حاضر با استناد به داده های برگرفته از آثار سهراب از جمله «هشت کتاب» که به روش کتابخانه ای جمع آوری گردیده، به روش توصیفی و تحلیل محتوی در قالب رویکرد نشانه شناختی سوسور و پییرس، به بررسی نشانه شناختی و رمزگشایی معنایی عناصر طبیعت در شعر سهراب پرداخته است تا فرآیند خلاقیت معنایی حاصل از بهره گیری نشانه های طبیعت در لایه های معنایی شعر وی آشکار گردد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که سهراب با به کارگیری عناصر گوناگون طبیعت (باد، آب، خاک، باران، نباتات، حیوانات، ...) درصدد بوده تا ارزش های اخلاقی و هم زیستی مسالمت آمیز را به انسان ها انتقال دهد. او از عناصر طبیعت، درس تلاش و تکاپو را آموخته و همه آنها را زیبا و جلوه ای از ذات خداوند می بیند.The Semiotic Study of Elements and Animates of Nature in Sepehri s Poetry based on Saussure and Peirce s Approaches
The inductive power of linguistic signs of a poem is inspired from different kinds of literary techniques and arts which act as the source of inducting meaning. Such semiotic competence mostly used by poets in creating their literary works. Sohrab Sepehri is among those contemporary poets who gave profound semantic depth to his poems to make them more impressive by using natural elements as well as artifice inspired from his poetic authorities. To this end, the library provided us with the corpus found in Sepehri’s most important book entitled "Hasht Ketab" (Eight books) .To analyze the collected data descriptive –analytical method used. Theoretical framework of Saussure and Peirce’s semiotic notions employed to disclose the fact that the process of semantic creativity comes from the utilization of natural signs represented in the semantic layers of Sepehri’s poems. The results of the present research revealed that different elements of nature (Wind, water, soil, rain, plants, animals, …) frequently used by this poet can transfer moral values and peaceful symbiosis. To be more scrounger and active considered to be focal points learned by him from natural elements and he sees all of them as beautiful signs of God.
تبلیغات
