کلمات مختوم به «- ای» و «- وی» در متون قدیم فارسی؛ تمرینی در فنّ تلفّظ شناسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله کوشش شده است تا با بررسی برخی جنبه های اجتماعی و اقتصادی شعر فارسی، به ویژه شیوه های امرار معاش شعرا و چگونگی ارتباط آنها با دربارها و دیگر مراکز ثروت و قدرت، برخی عوامل ایجاد سنن شعری و معیارسازی متون رسمی مشخص شود. در این بررسی معلوم خواهد شد که برخی کاربردهای شعرا نه تابع زبان طبیعی ایشان، که پیرو سنن شعری و معیارهای زبان رسمی بوده است و از این روی در همه موارد نمی توان از کاربردهای ایشان درباره زبان طبیعی خودشان و روزگارشان نتیجه گیری کرد. با مطالعه موردی درباره کلمه «روی/ رو» روشن می شود که کدام صورت/ صورت های آن در شعر سده های چهارم و پنجم هجری رواج داشته است؛ اما مقصود اصلی به دست دادن قواعد و معیارهایی قابل تعمیم به دیگر پژوهش ها در تاریخ زبان فارسی و تحوّلات واژگانی است.Words ending in -āy and -ūy in Persian old texts; Some practice in the techniques of pronunciation
By examining some of the socio-economical aspects of Persian poetry – especially the ways poets made a living and connected themselves to royal courts- attempt has been made in this article to identify some of the factors in creating poetical practice and criteria for official texts. It will be shown that certain uses made by poets did not follow their own natural language but conformed to the poetical norms and the standards of the official language of the time. Therefore, not in all cases can one determine the normal language of theirs and their time according to their uses in poetry. By examining individual cases of the application of the lexical item r ūy / r ū , it will become clear which form/s of this item prevailed in the 4 th -5 th H/10-11 centuries. However, the main aim is to present rules and criteria that could be generalized to apply to other studies about the history of Persian language and its lexical changes.
تبلیغات
