امکان سنجی انگاشت فضای سایبر به عنوان منطقه ای از میراث مشترک بشریت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
از بدو پیدایش فضای سایبر، همواره نحوه حاکمیت در آن موردچالش بوده است. نخستین دیدگاهی که در انتظام بخشی این فضا موردپذیرش کشورها قرار گرفت، دکترین حاکمیت انحصاری دولت ها بود. مطابق این نگرش، صرفاً دولت ها دارای صلاحیت و اقتدار لازم برای حاکمیت و قانونگذاری در فضای سایبر می باشند که این امر به منزله انطباق قلمرو سایبری بر مرزهای جغرافیایی کشورهاست. به تدریج، این نگرش قوت گرفت که باتوجه به ماهیت سیّال و بدون مرز فضای سایبر و نیز جلوگیری از سیطره تبعیض آمیز کشورهای عموماً غربی، لازم است این فضا از حیطه حاکمیتی دولت ها خارج شده و با طرح اصل میراث مشترک بشریت، زمینه برای انتقال حاکمیت در آن از ید مطلق دولت ها به مردم فراهم گردد. حامیان این نگرش با طرح تشابهات میان فضای سایبر با دیگر فضاهای بین المللی، معتقدند اِعمال هرگونه قانون ملّی در فضای سایبر فاقد مشروعیت دموکراتیک در یک شبکه جهانی است. ضمن آنکه تلقی فضای سایبر به مثابه میراث مشترک بشریت، از اقدامات یک جانبه دولت ها جلوگیری نموده و خطر جنگ های سایبری را کاهش می دهد. اگرچه پذیرش این اصل در فضای سایبر، مبتنی بر خلق قواعد حقوقی نوین در قالب پذیرش در معاهدات بین المللی است. نوشتار پیش رو سعی دارد از رهگذر شیوه توصیفی تحلیلی، ضمن بیان نگرش های حاکمیتی فعلی در فضای سایبر، امکان اِعمال اصل میراث مشترک بشریت بر بخش های موردنظر در فضای سایبر را تبیین نماید.Assessing the Possibility of Perceiving of Cyberspace as an Area of Common Heritage of Mankind
Since the advent of cyberspace, the method of governance has always been challenged. The first insight into the regulation of this space that accepted by the states was the doctrine of absolute sovereignty. According to this view, only states have the jurisdiction and necessary authority to govern and legislate in cyberspace and this implies cyber realm is aligned with the geographical boundaries of countries. Gradually, this idea was established that in according to fluid and boundless nature of cyberspace as well as the prevention of discriminatory domination of the generally western countries, this space has to be fallen out of the sovereignty of states and with the principle of common heritage of mankind, the ground for the transfer of sovereignty from absolute authority of states to people should be provided. The supporters of this view, by plotting the similarities between cyberspace and other international spaces, argue that the application of any national law in the cyberspace lacks democratic legitimacy in a global network. Furthermore, the perception of cyberspace as common heritage of mankind prevents governments from unilateral actions and reduces the risks of cyber warfare. Although accepting this principle in the cyberspace is based on the creation of new legal rules in the form of acceptance in the international treaties. The present paper, through a descriptive-analytic method, attempts to express the current sovereignty attitudes and explain the possibility of applying the principle of common heritage of mankind to the areas of interest in cyberspace.
تبلیغات
