اﻣﺮوزﻩ نوآوری و کارآفرینی از ابزارهای پیشرفت اقتصادی کشورها شمرده می شود و مفهومی است که همراه با ریسک وجود دارد. شناسایی و مدیریت ریسک یکی از رویکردهای جدید مدیریتی است که برای تقویت و ارتقای اثربخشی سازمانها مورد استفاده قرار می گیرد. در پی پیشرفت دانش مدیریت پروژه،کارفرماها جهت مدیریت و کنترل ریسک به بستن قراردادهای مهندسی، تأمین و ساخت1روی آوردند. در این نوع قراردادها، تأمین تجهیزات2 یکی از پر ریسک ترین و پر چالش ترین و پرهزینه ترین بخش ها است که می بایست به ارزیابی ریسک این بخش با توجه به اهمیت انجام پروژه های صنعتی جهت دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی کشور، پرداخت. در این مقاله با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای 39 ریسک مؤثر شناسایی شده و پس از آن با استفاده از روش تجزیه و تحلیل حالات بالقوه شکست فازی نسبت به رتبه بندی ریسک های پروژه اقدام گردیده است. با توجه به یافته ها، ریسک های خطای ساخت تجهیزات، تأخیر در تمدید گشایش اعتبار به دلیل مسایل سیاسی و وجود بروکراسی اداری و عدم هماهنگی بین قسمتهای درگیر در پروژه به ترتیب رتبه های اول تا سوم را در میان ریسک های شناسایی شده، به خود اختصاص داده-اند.
