نویسندگان: احسان ابطحی
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۸

چکیده

متن

گویا رهبران عراقی، همگی، نسبت به قرارداد الجزایر آلرژی دارند. تفاوتی نمی‌کند این رهبر دیکتاتوری به نام «صدام حسین» باشد یا «جلال طالبانی» که سال‌ها علیه دیکتاتوری صدام جنگید و پس از حمله نظامی آمریکا به عراق جایگزین او شد. صدام حسین هم پس از انقلاب اسلامی در برابر دوربین‌های تلویزیونی قرارداد الجزایر را - که خود آن را امضا کرده بود - پاره کرد تا این اقدام سرآغازی برای تهاجم نظامی عراق به ایران و آغاز جنگ هشت‌ساله دو کشور باشد. اما این بار طالبانی پای در راه رئیس‌جمهوری دیکتاتور عراق گذاشته و درمصاحبه‌ای با روزنامه الحیات گفته است که قرارداد الجزایر، میان صدام حسین و شاه سابق ایران امضا شده و قراردادی میان ایران و عراق نبوده است.
 
رئیس‌جمهوری عراق در این گفت و گو اضافه کرده که عراق خواستار روابط خوب با ایران است، اما قرارداد الجزایر را نمی‌پذیرد. «منوچهر متکی»، وزیر امور خارجه ایران، روز چهارشنبه گذشته در کنفرانسی مطبوعاتی با همتای بحرینی خود در تهران گفت:«قرارداد سال 1975یک سند بین‌المللی است، در سازمان ملل به ثبت رسیده و به لحاظ حقوقی از قوت و قدرت قطعی برخوردار است.» متکی با اشاره به مواضع پیشین جلال طالبانی و تحریک او از ناحیه آمریکایی‌ها برای عنوان کردن چنین اظهاراتی گفت:«آقای طالبانی در سفرهای مختلف‌شان به تهران، وقتی که این موضوع مطرح شد، مواضع دیگری داشت. ما به آمریکایی‌ها تذکر می‌دهیم که بازی‌های جدیدی را آغاز نکنند و از شکست بازی‌های گذشته درس بگیرند.» متکی تاکید کرد: آمریکایی‌‌ها 27سال پیش یک‌بار این بازی را آغاز کردند و ما به آنها تذکر می‌دهیم که بار دیگر وارد این بازی نشوند.
 
اما این تنها وزیر خارجه ایران نبود که بلافاصله موضع محکمی در برابر زیر سوال بردن قرارداد الجزایر اتخاذ کرد. «سیدمحمدعلی حسینی»، سخنگوی وزارت خارجه ایران هم سه‌شنبه گذشته هرگونه اظهار نظر در خصوص لغو معاهده 1975 الجزایر را فاقد وجاهت حقوقی توصیف کرد. این در حالی است که به نظر می‌رسد رهبران و شخصیت‌های عراقی علاقه چندانی به قرارداد الجزایر یا همان قرارداد سال 1975 ندارند، چرا که پیشتر شخصیت‌هایی مانند «ابراهیم جعفری» نخست وزیر سابق عراق و «مسعود بارزانی»، رئیس اقلیم کردستان عراق هم با آن مخالفت کرده بودند.

تبلیغات