در این مقاله با روش بررسی و تحلیل زبان شناختی چهار حکایت از کتاب های فارسی سوم و پنجم دبستان، به تبیین ضرورت بازگردانی و امروزی کردن متون کهن دری در کتاب های درسی فارسی دوره ابتدایی پرداخته ایم. ابتدا اصل چهار حکایت را به زبان کهن دری از کتاب های فارسی دوره ابتدایی آورده ایم، سپس به بررسی دشواری های فهم این متون در سطوح واژگان شناسی، معناشناسی، ساختار صرفی و نحوی، نگارش و املا برای دانش آموزان دوره دبستان پرداخته ایم. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که زبان و محتوای متون کهن فارسی دری، با لغات، عبارات و ساخت های زبانی و دستوری کهن و نامأنوس در کتاب های درسی فارسی دوره دبستان، خارج از توان فهم و یادگیری دانش آموزان این دوره است؛ از این رو چاپ عین این متون، بدون بازگردانی و امروزی کردن آن ها در کتاب های درسی فارسی دبستان، سبب می شود که وقت و انرژی ارزشمند و محدود آموزگاران ما بیهوده تلف شود وبه دلیل مشغول شدن با واژه ها و ساخت های کهن دستوری، فرصتی برای آموزش مضامین و پیام های اخلاقی و انسانی حکایات کهنکه نیاز آموزش زبان و ادبیّات فارسی در ایران است، باقی نماند.
