راز آهن

آهن یکی از عناصری است که در قرآن به آن اشاره شده است. در ایه 25سوره حدید به معنای آهن چنین آمده است: و انزلنا الحدید فیه بأس شدید و منافع للنّاس؛و آهن را که در آن نیرویی سخت(برای جنگ و دفاع است) و منافع دیگری نیز برای مردم دارد،آفریدیم.
می‌توان چنین برداشت کرد که کاربرد واژه «نازل کردن» در مورد آهن جنبه «استعاری» دارد؛یعنی آهن در اختیار انسان‌ها قرار گرفته است. ولی اگر معنی دقیق و «تحت الفظی» این کلمه،یعنی «نازل کردن فیزیکی از آسمان» را در نظر بگیریم،مشاهده خواهیم کرد که این ایه،به یک معجزه علمی بسیار پر مغز و معنی دار اشاره دارد.کشفیات ستاره شناسی جدید و مدرن نشان می‌دهد،آهنی که بر روی زمین وجود دارد،از ستاره‌های بسیار بزرگ فضایی به زمین آمده است.
فلزات سنگینی که در دنیا وجود دارند،به وسیله هسته ستاره‌های بزرگ پدید آمده‌اند.منظومه شمسی ما به تنهایی از ساختار لازم برای تولید آهن برخوردار نیست.
این فلزات،فقط می‌توانند در ستاره‌های بسیار بزرگ‌تر از خورشید که دمای آنها به صدها میلیون درجه می‌رسد، تولید شوند.
وقتی حجم آهن در یک ستاره از سطح معین تجاوز کند، آن ستاره دیگر نمی‌تواند آن را تحمل کند و منفجر می‌شود که نام این پدیده را «نووآ» و یا «سوپر نووآ» می‌نامند.
در پی این انفجار،شهاب سنگ‌های محتوی آهن در کیهان پراکنده می‌شوند و در «خلاء» به حرکت خود ادامه می‌دهند،تا اینکه به وسیله قوه گرانش یک جرم آسمانی جذب شوند.همه این موارد نشانگر این واقعیت است که فلز آهن بر روی زمین به وجود نیامده، بلکه پس از انفجار ستارگان،به وسیله شهاب سنگ‌ها در فضا حمل شده است و بدین ترتیب همان گونه که در ایه قرآنی یاد شده،آمده:«بر روی زمین نازل شده است».
پر واضح است که این موضوع نمی‌توانسته در قرن هفتم(یعنی عصر نزول قرآن) به وسیله علم کشف شود.