هدف از این تحقیق شناسایی و مدلسازی عوامل مؤثر بر توسعه به کارگیری انرژی تجدیدپذیر در اماکن ورزشی ایران بود. روش تحقیق آمیخته و از نوع اکتشافی بود. بر این اساس تحقیق در دو بخش کیفی و کمی انجام گرفت. در بخش کیفی به منظور شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه به کارگیری انرژی تجدیدپذیر از روش فراترکیب و ارائه نظریه ای در خصوص توسعه به کارگیری انرژی تجدیدپذیر در اماکن ورزشی با توجه به مؤلفه های یافت شده در قسمت فراترکیب، از روش تحقیق نظریه برخاسته از داده ها استفاده شد. در بخش کمی با نظرسنجی از خبرگان روایی مدل تأیید شد. در مرحله فراترکیب جامعه مورد بررسی شامل کتاب ها، اسناد و مقالات پژوهشی با موضوع عوامل مؤثر بر توسعه به کارگیری انرژی تجدیدپذیر بود که پس از چند مرحله غربالگری 40 مورد وارد فرایند فراترکیب شد. در مرحله نظریه داده بنیاد گلیزری و نظرسنجی خبرگان از نظرهای 7 نفر از خبرگان دانشگاهی صاحب نظر در حوزه انرژی تجدیدپذیر استفاده شد. با استفاده از فراترکیب 30 مفهوم شناسایی شده به عنوان عوامل مؤثر بر توسعه به کارگیری انرژی تجدیدپذیر در اماکن ورزشی در 9 مقوله مسائل بین المللی، مسائل ملی، توانمندی های طبیعی، توانمندی های فنی، توانمندی های اقتصادی، توانایی های مدیریتی، ویژگی های بازار، مسائل اجتماعی و فرهنگی و ویژگی های ساختمان تقسیم شدند، سپس با استفاده از کدگذاری انتخابی و نظری رویکرد گلیزری داده بنیاد ارتباط بین این مقوله ها مشخص و مدل برخاسته از پژوهش ارائه شد. روایی مدل نهایی از طریق نظرسنجی خبرگان و به روش سیگمای شمارشی 855/0 به دست آمد. دولت و حکومت باید با اتخاذ سیاست های بین المللی و سیاست های انرژی مناسب زمینه لازم برای دسترسی به انرژی تجدیدپذیر ارزان قیمت در کشور را فراهم کند و با آموزش و فرهنگ سازی و وضع قوانین استفاده از انرژی تجدیدپذیر در اماکن ورزشی را توسعه دهد.
