فعالیت های جمعی1 الگوهایی هستند برای مشارکت زبان آموزان در فرایند تدریس . کاربرد صحیح این ساختارها، موجب کنترل جنبه های عاطفی، شناختی، و اجتماعی آموزش و ارتقاء کیفی آن می شود. پژوهش حاضر، به مقایسه باورهای زبان-آموزان و معلمان انگلیسی نسبت به این ساختارها و مقایسه آن با کاربرد عملی آن ها در فرایند تدریس پرداخته است. جامعه آماری 13 معلم و 120 زبان آموز سطح متوسط در دو آموزشگاه انگلیسی بودند و نمونه تحقیق شامل 8 معلم و 80 زبان آموز حاضر در کلاس-های آنان بود. دو پرسشنامه و یک فرم مشاهده محقق ساخته که روایی و پایایی آن ها احراز شد، برای سنجش باورها در حوزه این سه نوع فعالیت و ثبت کاربرد آن ها در 4 جلسه آموزشی هر کلاس به کار گرفته شد. آزمون تی نمونه های وابسته نشانگر تفاوت معنادار بین باور معلمان و زبان آموزان نسبت به فعالیت های جمعی و باور مثبت معلمان و کاربرد محدود آن ها از فعالیت های جمعی بود. یافته های نتایج ضرورت ارتقاء مهارت های مدیریتی معلمان انگلیسی در تنظیم و اجرای فعالیت های جمعی در کلاس را تأیید می کند.
