حافظ و الهام پذیری از معارف توحیدی حضرت علی علیه السلام

چکیده

"مسئله تأثیر مناجات‏های حضرت علی علیه‏السلام در گستره تاریخ، بر صاحب‏نظرانِ همه شاخه‏های علوم، مسئله‏ای غیرقابل انکار است. در میان شخصیت‏های اثرپذیر از سالک عارفان، الهام‏پذیریِ «لسان الغیب» حافظِ معرفت، مسئله‏ای خاص است که به طور مبهم، در محافل علمی و ادبی مطرح شده است. نوشته حاضر الهام‏پذیریِ حافظ از امیر عارفان علی علیه‏السلام ، در مبانیِ معرفتی را به تصویر می‏کشد. اینکه حافظ از لحاظ مبانیِ هستی‏شناختی، خداشناختی و جهان‏شناختی، و از جنبه شهودی ـ عرفانی، قدم جای پای استاد عارفان نهاده مهم‏ترین تصویرِ حاصل از این نوشته است؛ همان نکته‏ای که داعیه خود حافظ نیز به شمار می‏رود. از میان ظرایف عرفانیِ حافظ، چهار نکته ظریف معرفتی از الهام‏پذیری‏های او از ساحتِ علوی به بحث گذارده شده‏اند: 1. نازِ عارفانه عاشق به ساحتِ محبوب (محتوای مناجات‏ها)؛ 2. عرصه حکومتِ عشق؛ 3. آتش عشق؛ 4. خضوع عارفانه. "