داستان‌های قرآنی:ابر بی‌باران

«واتلُ عَلَیهم نَبأ الّذی ءاتَیناهُ آیاتنا فانسَلَخَ مِنهَا فأتبَعَهُ الشّیطانُ فکانَ مِنَ الغَاوینَ» (سوره‌ی اعراف، آیه‌ی175)
مرد دانشمندی بود که از نظر علم و ایمان سر‌آمد مردم زمان خود بود. میزان علم و ایمانش به حدی بود که حتی حضرت موسی برای تبلیغ دین خود از او استفاده می‌کرد، ولی گذشت زمان و شهرتش سبب شد که گذشته خود را فراموش کند، از راه صواب خارج شده، راه گمراهی را انتخاب کند. از پیروی پیامبر خدا دست شسته، در زمره دوستداران شیطان قرار گیرد و برای همیشه خود را مستحق عذاب الهی قرار دهد.
او کسی نیست جز «بلعم باعورا»، شخصی که در زمان خود از نظر علم و ایمان زبان زد مردم بود. همه او را به خوبی می‌شناختند و در حل مسائل خود از وی کمک می‌خواستند و در راه تبلیغ دین حضرت موسی تا حدی پیشرفت کرد که دعاهایش به اجابت می‌رسید.
اما او هم نتوانست در مقابل وسوسه‌های شیطان مقاومت کند و بالاخره وعده و وعیدهای فرعون کارگر افتاد و از مسیر حق منحرف شد. همه‌ی مقامهای خود را که با سختی به دست آورده بود به‌راحتی از دست داد. تبدیل به انسانی خود فروخته و پست و فرومایه شد تا جایی که در صف مخالفان حضرت موسی(ع) قرار گرفت. خداوند در قرآن کریم او را به سگی تشبیه می‌کند که زبان خود را چون حیوانی تشنه بیرون می‌آورد و هیچگاه سیراب شد.
«فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الکلب إن تَحمِل عَلیه یلهَث أو تَترکهُ یلهَث». (سوره‌ی اعراف، آیه‌ی176)
البته همانند بلعم باعورا در بین جوامع بشری بسیار دیده شده و می‌شود. انسان هر چقدر هم از نظر علم و ایمان در مقام والایی قرار داشته باشد، باز هم باید از شر شیطان به خداوند پناه ببرد و همواره برای حفظ ایمان خود از خداوند کمک بخواهد.
اگر خداوند در قرآن کریم به بلعم باعورا مثال می‌زند، فقط برای این است که ما بدانیم افرادی مثل او در هر زمان وجود دارند و هستند کسانی که علم خود را در خدمت حکّام ظلم و جور بکار می‌گیرند و گذشته درخشان خود را فدای درهم و دینار زود‌گذر و فانی دنیا می‌کنند. همه این مثالها و حکمتها برای آگاهی و تنبه انسانها در هر زمان است. باشد که این مثالها را آویزه گوش خود کنیم و در هر شرایط از شر شیطان رجیم به خداوند پناه بریم.
«فَاقصُصِ القَصَصَ لَعَلّهُم یتَفَکّرُونَ». (سوره‌ی اعراف، آیه‌ی176)