شناسایی اماکن امن جهت اسکان اضطراری شهروندان شهر رشت در هنگام بحران

چکیده

امروزه مدیریت بحران جزء جداییناپذیر برنامهریزی شهری معاصر تلقی میشود و از جمله سناریوهای کارآمد برای ساماندهی وضعیت آسیبدیدگان «مکانیابی اسکان اضطراری» است. اسکان اضطراری مرحلهای است که طی آن فرایندهای اجتماعی توانمندسازی و بهبود نوع سکونتگاهها پس از بحران صورت میگیرد. از نظر اجتماعی مسکن اضطراری به معنای نجات آوارگان، کمک به مصدومان و شروع فعالیتهای روزانه پس از بحران است. در این نوع اسکان، فرایندهای اجتماعی توانمندسازی و بهبود نوع سکونتگاهها پس از بحران انجام میگیرد. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی اماکن امن جهت اسکان اضطراری شهروندان شهر رشت در هنگام بحران است. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی تحلیلی و نوع تحقیق اسنادی و پیمایشی است. براساس دادههای استخراج شده از طرح جامع شهر شهر رشت، معیارهای نزدیکی به کاربری مسکونی، وجود فضای باز، دوری از مناطق دارای مخاطرات طبیعی، دسترسی به شبکههای مناسب و دوری از تاسیسات مخاطره آمیز به عنوان شاخصهای مکان یابی انتخاب شدند. سپس از کارشناسان مسائل شهری خواسته شده اولویتها را مشخص سازند. نتایج نشان داد وجود شبکه دسترسی مناسب دارای بیشترین وزن (0.242) و نزدیک بودن به کاربری مسکونی دارای کمترین وزن (0.110) است. در نهایت مکانهای پیشنهادی جهت اسکان اضطراری در هر یک از مناطق شهر رشت ارائه شد.