تفکیک تقاضای مسکن به تقاضای مصرفی و تقاضای دارایی، مهم‌ترین کمک علمی‌اقتصاددانان به سامان‌دهی و کنترل اقتصاد مسکن، به ویژه در مورد کشورهای در حال توسعه، ودرک عملکرد این بخش و ارائه توصیه‌های سیاستی برای آن به شمار می‌رود. در تقاضای‌مصرفی مسکن، صرف! تأمین سرپناه خانوار مطرح است، حال آن که بازدهی سرمایه‌گذاری،مبنای اصلی تقاضای دارایی مسکن می‌باشد. براساس این نوع تقاضا، منفعت سرمایه مسکن،یکی از انگیزه‌های مهم انتخاب نوع تصرف (ملکی یا استیجاری) است و مسکن ملکی را درمقابل استیجاری مناسب می‌سازد. اعتقاد بر آن است که افزایش ناچیز قیمت مسکن، یا رکودبخش، زمانی صورت می‌گیرد که انگیزه مصرف غالب باشد، و در مقابل، تکانه‌های ادواری دربازار مسکن، در نتیجه فعل و انفعالات بازار سرمایه و تقاضای دارایی مسکن، پدیدار می‌شود.این بررسی زمینه لازم برای سیاست‌گذاری مناسب اقتصادی، اجتماعی و حقوقی برای کنترل وهدایت بخش مسکن را فراهم آورد.
