نقد روانکاوانه رمان «ارمیا» از سری داستانهای دفاع مقدّس بر اساس نظریه ژاک لاکان (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)

چکیده

رمان ارمیا را می توان جزء رمان های ذهنگرا و پیچیده دفاع مقدس به شمار آورد. در این رمان، شخصیت ارمیا، پس از بازگشت از جبهه جنگ، با دنیای پس از جنگ و شهر در تعارض شدید قرار می گیرد. این نکته ای است که می توان بر اساس نظریه روانکاوی ژاک لاکان به آن پرداخت. لاکان روان انسان را به دو ساحت خیالی و نمادین تقسیم می کند. ساحت خیالی مربوط به یک سال آغازین حیات است و ساحت نمادین از زمان زبان آموزی و ارتباط انسان با نماد ها و هنجار های اجتماعی آغاز می شود. اما گاهی اوقات انسان ها با محتویات ساحت نمادین نمی توانند کنار بیایند و بیشتر تمایل دارند در ساحت خیالی و ناخودآگاه سیر کنند. این نکته ای است که در مورد ارمیا صدق می کند. هدف از این مقاله بررسی شخصیت ارمیا بر اساس نظریه ژاک لاکان می باشد. جریان سیال ذهن، روان پریشی و رفت و آمد های مقطعی در دو ساحت خیالی و نمادین از جمله پیامد های عدم سازگاری ارمیا با ساحت نمادین در داستان مذکور به شمار می آیند.