پژوهش حاضر بر اساس مدل مشهور فرانظری تغییر رفتار (پروچسکا و همکاران، 1983) به بررسی فرایندهای تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان پرداخته است. 292 دانشجو (144 پسر و 148 دختر) به صورت خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای ارزیابی مراحل تغییر رفتار از مقیاس مراحل تغییر رفتار کاردینال (1997) و برای بررسی فرایندهای تغییر از پرسشنامة نیگ و همکاران (1999) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل تابع تشخیصی چندگانه استفاده شد. ننایج نشان داد در فرایندهای رفتاری (نه شناختی) بین مراحل تغییر رفتار تمرینی تفاوت معنا داری وجود دارد (0.05<P). برای فرایندهای رفتاری در متغیرهای کنترل محرک، ارتباطات کمکی و شرطی سازی متقابل، بین مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی تفاوت معنا داری مشاهده شد. نتایج نشان داد که فرایندهای رفتاری، پیش بینی کنندة معنا دار عضویت افراد در مراحل تغییر رفتار تمرینی هستند. نتایج این پژوهش بر نقش بااهمیت حساسیت های محیطی نسبت به فعالیت بدنی فرد، وجود جایگزین های رفتاری مطلوب و ایجاد محیطی با محرک های تمرینی بسیار تأکید می کند.
