یک آیه و چند نکته: بخوریم یا نخوریم؟!

یک آیه و چند نکته: بخوریم یا نخوریم؟!
«یا ایها الذین امنوا کلوا من طیبات ما رزقناکم واشکروا لِلّه ان کنتم ایاه تعبدون؛ ای مؤمنان، از نعمت‌های پاک و دل پسندی که به شما روزی داده‌ایم، بخورید و برای خدا شکر به جای آرید، اگر تنها او را پرستش می‌کنید». (سوره بقره، آیه 172)
جهان به منزله باغ است و پاکان و صالحان، گل و گیاه این باغ. هدف باغبان، پرورش و رشد گیاهان و بدست دادن میوه‌های لذیذ و مفید است، اما چه باید کرد که در کنار جوی آب، علف‌های هرز، بسیار می‌رویند و بهره‌ها می‌برند!
نعمت‌های خداوند نیز، همچون آبی که باغبان برای رشد گل‌هایش در جوی جاری می‌سازد، برای مؤمنان است، تا از آن بهره گیرند و عمل صالح که میوه باغ الهی است، بدست دهند.
قرآن در آیاتِ بسیاری، مؤمنان را به استفاده از نعمت‌های الهی سفارش می‌کند، امّا در کنار آن وظایف و برنامه‌هایی را مشخص کرده است، زیرا خوردن، هدف نیست، بلکه وسیله است، پس باید کسب و مصرف آن طبق ضوابطی باشد.
لذا در یک جا می‌فرماید:«کلوا واشربوا و لا تسرفوا؛ بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید».
(سوره اعراف، آیه 31)
در جای دیگر:«کلوا من الطیبات و اعملوا صالحاً؛ از نعمت‌های پاک بخورید و کارهای شایسته انجام دهید». (سوره مؤمنون، آیه 51)
و در جای دیگر می‌فرماید:«فکلوا منها واطعموا البائس الفقیر؛ از گوشت قربانی بخورید و به فقیر گرفتار نیز بخورانید». (سوره حج، آیه 28) و در جای دیگر می‌فرماید:« فکلوا مما رزقکم اللّه و لا تتبعوا خطوات الشیطان؛ از آنچه خدا به شما روزی کرده بخورید، امّا گام‌های وسوسه‌انگیز شیطان را پیروی نکنید». (سوره انعام، آیه 142)
بنابراین گرچه قرآن در بیش از 30 مورد از آیات، فرموده:«بخورید»، اما«بخور بخور» راه نینداخته است که هرچه را می‌خواهید بخورید و هر کاری می‌خواهید بکنید، بلکه اولاً فرموده، حلال بخورید و ثانیاً فرموده، انفاق کنید و به دیگران بدهید، عمل صالح انجام دهید و به دنبال شیطان نروید.
مردم در برابر نعمت‌های الهی، سه دسته‌اند. گروهی بعضی خوردنی‌های حلال را بر خود حرام می‌کنند و گمان دارند که راه مبارزه با نفس و رسیدن به کمالات، محروم کردن شکم و غرایز از نیازهای طبیعی است.
در مقابل، گروهی حیوان صفت، هرچه را بیابند می‌خورند و کاری به حلال و حرام آن ندارند، اما در این میان، تنها مؤمنان واقعی‌اند که نه حلالی را بر خود حرام می‌کنند و نه حرامی را حلال. از نعمت‌های پاک و طبع پسندی که خدا آفریده، استفاده می‌کنند و آنچه را خدا برای آنان معین کرده، انجام می‌دهند.
از این آیه می‌آموزیم که:
1 اسلام به مسأله غذا، توجه کامل دارد و بارها در مورد خوردنی‌های حلال و حرام، سفارش و هشدار داده است.( کلوا من طیبات)
2 انسان مؤمن، نباید خود و خانواده‌اش را از نعمت‌های الهی، محروم سازد.(یا ایها الذین آمنوا کلوا)
3 خوردنی‌ها را نعمت خدا بدانیم، نه محصول تلاش خودمان.(رزقناکم)
4 خوردن، برای انجام وظیفه است، نه شکم چرانی و لذت‌جویی.(کلوا… واشکروا لِلّه)
5 شکر واقعی نعمت خدا، بندگی و تسلیم در برابر اوست.(واشکروا لِلّه ان کنتم ایاه تعبدون)