هدف از پژوهش حاضر، برآورد سهم نسبی شادمانی از طرح واره های ناسازگار اولیه در دبیران تربیت بدنی شهر اصفهان می باشد که به روش توصیفی هم بستگی انجام شده است. جامعة آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی 3 دوره تحصیلی آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال 1392 (تعداد 559 نفر) بود. حجم نمونة آماری از طریق جدول کرجیس و مورگان (1970) 226 نفر محاسبه شد. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعة آماری بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه طرح واره های ناسازگار و شادمانی بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون) استفاده شد. نتایج نشان داد که هم بستگی منفی و معناداری بین طرح واره های ناسازگار اولیه با شادمانی دبیران تربیت بدنی شهر اصفهان وجود دارد. با توجه به نتایج می توان گفت که وجود طرح واره های ناسازگار در دبیران تربیت بدنی می تواند باعث کاهش شادمانی در آن ها شود که این مهم می تواند تأثیر نامطلوبی بر عملکرد دبیران رفتار های آینده آن ها داشته باشد. همچنین، نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که طرح واره های ناسازگار اولیه می توانند پیش بینی کننده های خوبی برای شادی در دبیران تربیت بدنی باشند و 20 درصد شادی را تحت تأثیر قرار دهند.
