فتح نامه نویسی در ایران و اسلام (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

فتح نامه ها، نامه هایی بودند که از سوی سلاطین یا فرماندهان لشکر به جهت اعلان رسمی فتوحات و پیروزی در عملیات نظامی به اطراف و اکناف ممالک، خطاب به ملوک، سلاطین و ولات فرستاده می شدند. به نظر می رسد تقریبا از دوره خلفای راشدین تا دوره افشاریه نگارش فتح نامه در جهان اسلام رایج بوده این نامه ها جزء اسناد و مکاتیب ادبی، سیاسی و اجتماعی محسوب می شدند و حاوی اطلاعات ارزشمندی در خصوص اوضاع کلی جامعه، علت جنگ ها و فتوحات بودند حتی مطالعه آنها در شناخت ادبیات رایج آن دوره و در شناخت سبک دیوان الرسائل موثر بود.به طوری که بعضی از فتح نامه ها همچون تاریخ یک قوم محسوب می شدند. از عصر عباسی به بعد فتح نامه علاوه بر انعکاس اوضاع خاص حاکم بر هر دوره حکومتی تقریبا ارکان ثابتی را بر خود پذیرفتند و انسجام بیشتری یافتند. این مقاله قصد دارد مروری کوتاه بر سیر تحول فتح نامه نویسی در جهان اسلام از آغاز تا عصر عثمانی داشته باشد و در حد بضاعت مهمترین فتح نامه های هر دوره را معرفی نماید.