هدف کلی از این پژوهش بررسی ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی معلمان ریاضی و دانش آموزان و رابطه آن با یادگیری ریاضی می باشد. نمونه آماری این پژوهش، 79 نفر از دانش آموزان سال اول مقطع متوسطه مدارس شهر تهران و 67 نفر از معلمان ریاضی آن ها در سال تحصیلی 1387 - 88 می باشد که به روش خوشه ای از بین دبیرستان های مناطق 3، 6، 10، 16 و 17 انتخاب شده اند. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی (همبستگی) استفاده شده است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته ای است که بر اساس ویژگیهای اثربخشی ارتباطات میان فردی (گشودگی، همدلی، حمایتگری، مثبت گرایی و تساوی) تنظیم شده است. اعتبار پرسشنامه بر پایه آلفای کرونباخ برابر 0.959 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از جدول فراوانی، آزمون تفاوت برای دو گروه مستقل (T-Test) و آزمون همبستگی (r پیرسون) تحت نرم افزار SPSS استفاده گردیده است. یافته های پژوهش نشان داد که بین ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی معلمان ریاضی و دانش آموزان تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین معلمان ریاضی زن نسبت به معلمان ریاضی مرد در استفاده از ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی به نحو بهتری عمل می کنند و دخترها نسبت به پسرها در یادگیری ریاضی موفقترند. همچنین بین ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی و یادگیری ریاضی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد.
